Η σουπιά

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...αφιερωμένο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η σουπιά



Φιλοσοφούσα τ’ αλμυρά στων σηπιιδών την τάξη
Κι ήρθε το κύμα του τρελού νοτιά για να μ’ αρπάξει
Σαν το τραγούδι πού ‘λεγαν παλιά με φιοριτούρες
«Ανάκατα μαλάκια, άστα στις κουτσομούρες»


Καθόμουν πάντα στους βυθούς, χωνόμουν μες την άμμο
Κι έλεγα, θέλω βάτραχο, πρίγκιπα να τον κάνω
Μα ο έρωτας ασπρόμαυρος ήρθε να μ’ ανταμώσει
Και πώς να γίνω φαμ φατάλ κάτω από άμμο τόση;


Δεν ήξερα από βουνά, κάμπους, λουλούδια κι άστρα
Πώς με σπανάκια βρέθηκα να ‘μαι αγκαλιά στη γάστρα;
Στα ουζερί έγινα σταρ και κλαίνε τα χταπόδια
Σαν πίνουμε μαζί κρασί που ‘χω δυο ακόμα πόδια


Χίλια σπαγγέτια θα ‘βαφα πιο μαύρα κι από ράσα
Μα γέμισα παρηγοριά, ρύζια, τυριά και πράσα
Κι αφού δε βρήκα τον παπά, το δρόμο παίρνω πάλι
Να βρω μια περιπέτεια γκουρμέ με πορτοκάλι…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2013