χρονικο ενος απροσμενου ερωτος

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ΄αγάπησα παρεπιπτόντως.
Τα ξαστέρωτα χάη τα ,έκρυβαν οι μεγάλες ανοιγμένες ομπρέλες.
Ο χειμώνας έσερνε το βήμα του πάνω στο τρυκιμισμένο
απ ΄τα νέφη ,σκοτάδι.
-ετσι ως γράφουν οι ποιητές οι αλλοτινοι-

Μια βαριά αορτή πενθούσε μαζί μου,
τον ρυθμό της που έχανε στα ταξίδια της μοίρας,
αβάσταχτη θλίψη που βάραινε τα στήθη, κι έφτανε να απαιτεί - θαρρεις-
του λαιμού την αγέραστη που απέμεινε, περφάνια.

Σ΄αγάπησα παρεπιπτόντως.
Η θάλασσα κόχλαζε τους νέους πρίγκιπες κάθε παληας μου πεθυμιάς.
ο αέρας μύριζε στάχτι κι αψέντι, και τον ρουφούσαν τα στήθη
εκείνα που βάραιναν στον πηγαιμό της αορτής.

Μα ήταν τα μάτια σου, τα φανάρια του λονδίνου
ως παίζουν με το χάραμα, στην παγωμένη αιώνια ομίχλη.
Ηταν η άψυχη καρδιά, που ανέβηκε στο σκονισμένο αναλόγιο,
και πρόσταξε στην αορτή , καινούρια συμφωνία.

Σ άγάπησα παρεπιπτόντως.
Κι ας μην ήταν καιροί, για έρωτες..
[I][/I][I][/I]


Θανάσης κρουστάλης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2013