Τα τελευταία λόγια

Δημιουργός: Timeless^, Χριστίνα

εμπνευσμένο από ρήση του Φρίντριχ Νίτσε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σ'ένα ταξίδι κάποτε, πάει πολύς καιρός
εγνώρισα έναν άνθρωπο, που εκτίμησα πολύ
τραύματα είχε στο μυαλό και στο κορμί
όμως είχε τη δύναμη και ήταν γελαστός

ποτέ του δεν εζήτησε βοήθεια από κανένα
και απορώ πως άντεχε τόσα να κουβαλά
έννοιες δικές του, κι'άλλων προβλήματα πολλά
βασανισμένος άνθρωπος απ'του καιρού το ψέμα

καμιά φορά, σαν μίλαγε έμοιαζε αφηρημένος
μα δεν σταμάταγε ποτέ να προσπαθεί, πιστά
γνωστούς και φίλους του καλούς να ξεγελά
ευνοημένος της ζωής, κι'ας ήταν νικημένος

μα μια βραδιά - γυρνά στο νου σα να 'ταν χτες -
τον πόνο που κουβάλαγε, δε μπόρεσε να αντέξει
κακό παιχνίδι η μοίρα αποφάσισε να παίξει
και υπέκυψε σε όλες του μυαλού του τις πληγές

πρώτη φορά, τα μάτια του υγρά είχα αντικρύσει
κι'έκλαιγε τόσο γοερά, που πόνεσε η καρδιά
τρομακτική όσο ποτέ εκείνη η βραδιά
με μια λεπίδα φλέρταρε απάνω στο μεθύσι

στα τελευταία λόγια του μου είχε πει, θυμάμαι
πως σαν μπορέσεις μοναχός να ανεβείς ψηλά
τόσο μικρός θα φαίνεσαι σ'αυτούς που τα φτερά
δεν άνοιξαν ποτέ, να μάθουν να πετάνε.

12/1/2013

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2013