Πλάνη φονιά

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζητούσες της νυχτιάς το γρόσι
κι έλεγα: «Πως το επιτρέπεις…
τέτοιο κορμί ο καθείς ν’ αλώσει…
Γιατί αυτό δεν το ανατρέπεις;»

Μα στο άστρο της νυχτιάς σου , είπες
πως ένα σου είναι, κόλπο-γκρόσο,
«Είναι η ζωή μου όλο λύπες,
και θέλω να τις … ‘ξαργυρώσω…»

Όταν μου το ‘πε το αστέρι
σ’ ενός Μαγιού το πυροφάνι
λέω: «Με όπλο, και νυστέρι,
όποιος σε αγγίξει, θα πεθάνει…»

Πέντε-έξι φόνους είχα κάνει
κανένανε πια δεν φοβόμουν
που ενώ ήτανε ζεστή η κάνη
και γι’ άλλονε ετοιμαζόμουν..

Ώσπου φεγγάρια , μες στους κλώνους
ψιθυριστά, λέξεις μου απλώνουν:
«Μη κάνεις γιε μου άλλους φόνους
Έχει εραστές… και την πληρώνουν!!!»
14.01.2013

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2013