Φαροφύλακας

Δημιουργός: Φώτης Ρούμπος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Ξέμεινα εδώ
σ’ αυτό το έρημο ακρωτήρι
φιγούρα απόκοσμη
που λάξευσαν στο βράχο
το κύμα, η βροχή
κι ο χρόνος.
Έπηξε γύρω το σκοτάδι σαν σιωπή.
Το πήρα απαλά μέσα στις ζεστές μου παλάμες
με μια λεπίδα φως του άνοιξα
πληγή βαθιά
ν’ αργοκυλά πάνω στης θάλασσας το δέρμα
σταλιά σταλιά η λάμψη
δώρο γι’ αυτούς
που αγκάλιασαν τη νύχτα.

Έχω δυο χείλη πέτρινα, σφιχτά
που αρνούνται τη φωνή.
Τα βράδια αναζητώ τη ρίζα της λήθης,
στάζει μελάνι
το τσεκούρι που μου βαραίνει τους καρπούς
και συχνά με τρομάζει
το θλιμμένο τραγούδι ενός παιδιού
πνιγμένου από καιρό
μέσα στα στάσιμα νερά απραγματοποίητων επιθυμιών
που με καλεί
και δεν ξέρω τι να του απαντήσω.

Όταν το φως θα τρεμοπαίξει
αδύναμο για τελευταία φορά,
θα μου φανερωθεί σε μια στιγμή
ό,τι κρυμμένο χρόνια
μου έκαιγε το στήθος.

( Είμαι θαμμένος
πλάι σ’ ατέλειωτους σωρούς
από ναυάγια. )[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2013