Σιγή

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχαν σιγήσει τα φτερά σου να χτυπούν
βραδυπορούσε η νυχτιά σαν τη χελώνα
δεν είχαν μάθει τα παιδιά ‘δω ν’ αγαπούν
ούτε κι οι κόρες να κεντάνε με βελόνα

Μονάχα κάποιος στου γιαλού την αμμουδιά
είχε τ’ αστέρια τα ορφανά, κάπου κρυμμένα
και κάθε που ‘βαζε στα χείλη τσικουδιά
στο νου του είχε αγκαλιές… Αυτός, μ’ εμένα….

Κανείς δεν του ‘ταξε της νύχτας μου το φως
μα το φιλί μου, ήταν κάλμα…. σαν μορφίνη….
Και μου ‘χε πει πως ήταν πόθος του κρυφός
να με αγκαλιάζει… να μεθά…. να μη με αφήνει….

Μεθούσε πάντα στης Πυθίας το χρησμό
μα είχε μπει στο αναβατόριο της λύπης
και στης φουρτούνας τον μεγάλο χαλασμό
«Σε θέλω..» μου είπε…. «Μα καλύτερα… να λείπεις!!!»

Είχαν σιγήσει και του Δία οι κεραυνοί
και στα Γαυγάμηλα οι βροντές είχαν κοπάσει
Ψάχναν οι μάγοι Θείο Βρέφος στο παχνί
μα οι μακελλάρηδες του Ηρώδη είχαν φτάσει!!!!!
15.01.2013

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2013