Αράχνη

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα χρόνια με αλήθεια νοτίζουν,
σαν μια πηγή ανοιχτή,
το χρώμα του πάθους δαγκώνουν,
πονώντας και ρωτώντας γιατί.

Σε θυμάμαι να ρωτάς που με ξέρεις,
-στο σταυροδρόμι του χρόνου παλιά...
Τα φανάρια του κλείσανε τώρα,
και μια καρδιά στις ρόδες χτυπά.

Σαν ήχος από χαλασμένο κλειδί,
η μνήμη τραγουδά στο μυαλό μου,
--Ποιος φανταζόταν πως ένα παιδί,
θα' χανε για πάντα το δρόμο.--

Πως γίνεται η αγάπη αράχνη,
και στον ιστό της αυτή με κολλά,
δίπλα σε μια κασετίνα,
που μυρίζει από τα πρώτα φιλιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2013