Παλιές εικόνες

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Οι νεκροί πεθαίνουν μόνο όταν τους λησμονούμε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέρασα χθες από το σπίτι το παλιό
εκεί μεγάλωσα κι έγινα πια άντρας
είχα χρονάκια δεκατρία να το δω
και δε θυμόμουν το παράθυρο της μάντρας.

Η πόρτα έτριζε σαν κλάμα παιδικό
και στο σαλόνι η σιωπή πάλι κοιμόταν
κοίταξα λίγο στο διάδρομο να δω
αν κάποιο κάδρο από' κείνα θα κρεμόταν.

Παλιές εικόνες που κιτρίνισαν μαζί
και στα συρτάρια σκονισμένες αναμνήσεις
δε ζουν εκείνοι που με φώναξες Κωστή
και δεν υπάρχει πλέον τρόπος να γυρίσεις.

Σπασμένος άσχημα στο χολ μας ο καθρέφτης
ίσως δεν άντεξε κι αυτός την ερημιά
δεν ξέρω αλήθεια ποιός για όλα είναι φταίχτης
και ποιός κρατάει τ' άλλα δύο τα κλειδιά.

Τα σκαλοπάτια φαγωμένα απ' το ταξίδι
και στο πλατύσκαλο μια μάνα γελαστή
άλλο δεν άντεξα και βγήκα στο σοκάκι
κι έκλαψα πάλι για την άδικη ζωή.

Με πήρε η νύχτα και οι ώμοι μου κρυώσαν
και τότε άκουσα μια γνώριμη φωνή
σαν του πατέρα μου τα λόγια με καρφώσαν
κάτι παλιόπαιδα που φώναζαν πολύ.

Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες το τίποτα
έχει ραγίσει η καρδιά μου και πονάει
αυτούς που έχασα και λείπουνε ανείπωτα
τους θέλω πίσω ή το χώμα ας με φάει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-04-2004