Η ρωγμή

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια ρωγμή της κάμαρης μου, σαν στολίδι πεταμένο
απ΄του χρόνου την βιτρίνα, με περίσσια απελπισιά,
γνέφει νεκρική πομπή, στο γραφείο το σκονισμένο
καθώς σέρνει ο αγέρας ,άψυχα παληά γραπτά.

Μοιάζουν ποιήματα σχισμένα, που τα πήρε η ζωή μου
μες το γήρας της να μείνουν, και ποτέ μην διαβαστουν,
θλίψη γέννησε η θλίψη, και μονάχα η θυμησή μου
θα απομείνει στο δωμάτιο , κι οι γραφές θα ξεχαστούν.

Ούτε καν το λιγο φώς του, στις νυχτιές ,τις δίχως νέφη
δεν αφήνει το φεγγάρι, μες την κάμαρη να μπει,
τα ασημένια δαχτυλά του προς την πλάση όπως γνέφει,
με θυμο και τα προστάζει, να μην βρούνε τη ρωγμή.

Κι αν σβηστουνε ολες οι λέξεις , στ΄αψυχο παληό χαρτί
κι αν κι ακόμα το φεγγάρι την πομπή δεν ασημιάζει,
ισως μείνει μία θλίψη στο χειμώνα ν΄ακουστεί,
του αέρα που τις σκόνες του γραφείου θα ταράζει.

Λέξεις θάναι οι ανέμοι, απ΄τα ποιήματα που φύγαν,
μα η κόρη που τα ορίζει, δεν θα ακούσει την ψυχή
που επέθανε μονάχη, σε μια κάμαρη που σμίγαν
οι αναμνήσεις και ο έρως, σε μια πέτρινη ρωγμή.



θανάσης κρουστάλης
[I][/I][I][/I][I][/I][I][/I][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2013