Κάθε που

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το πρωί η ζωή μου ξυπνάει
το στρώμα είναι ακόμα κόκκινο-
ώρες πολλές θα κράτησε
το μακελειό των ψεσινών μου ονείρων-
Κι έχω ακονίσει τις αισθήσεις μου
με λίγο φως μπορεί και με αίμα.
Κάθε που βγαίνω απ' το δωμάτιο
γίνομαι κάποια άλλη
Στήνω το σώμα μου σαν τρίποδα χρυσό
για να καθήσει ο νους μου
Κι όλοι εκείνοι που περνάνε απ' τον καθρέφτη μου
ξένος ο ένας πιο πολύ απ' τον άλλον
σα να ' ταν είδωλα του αληθινού αγαπιούνται.
Κάθε που βγαίνω απ' το δωμάτιο
μια νύχτα έχει κιόλας νικηθεί
μια-μια οι Κασσάνδρες οιονωκτονούνε
τα παιδιά βρίσκουν άλλο ένα παιδί για να παίξουν
η μοναξιά αποκτάει κι εκείνη μια σύντροφο
κι ένα χαμόγελο περισσεύει απ'το πένθος μας.
Κάθε που βγαίνουμε απ' τα δωμάτια μας
ο κόσμος μας μοιάζει ένα πελώριο σπίτι
το χέρι σου είναι το σαλόνι,
τα μαλλιά σου η σκάλα για το άπειρο
στα μάτια σου ανάβει το τζάκι της ύπαρξης μου
δε θέλω άλλο τίποτα να ζεσταθώ
τίποτα άλλο δεν θέλω
Κάθε που σ' αγαπάω
γνωρίζω μια ακόμα εκδοχή του ανέφικτου
η καρδιά μου μεταμορφώνεται
σε καταφύγιο όλων των κατατρεγμένων
Κάθε που σου μιλάω
ένα θαύμα συντελείται μόνο για εμάς
γιατί είσαι σιωπή
και το παραμικρό το λογαριάζεις
Κάθε που λες “καληνύχτα”
ξἐρω πως θα' ναι μια καλή νύχτα
κι έτσι μπορώ να κοιμάμαι αμέριμνη
ήσυχα-ήσυχα
ακόμα κι αν λείπεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2013