Αυτοτελείς εξοστρακισμοί

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

χρεοκοπημένων δυστυχιών

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τότε,
στα χρόνια των ανώφελων πειραμάτων,
βρισκόμουν σε κατάσταση αναρμόδιας έξαψης.
Κανείς δεν με πρόσεχε,
εκτός από ένα χειμωνιάτικο δέντρο,
που χαμογελούσε,
έξω απ’ το παράθυρο.
Ο ταλαίπωρος ο διάολος,
λύσσαγε κάθε τρεις και λίγο
και μετά πνιγόταν στην λύσσα του.
Σχεδόν τον λυπήθηκα.

Κοίταξα γύρω μου.
Δεν είχα τίποτα.

Κάποιες σταγόνες αξιοπρέπειας,
που είχαν ξεχαστεί μεταξύ οργής και θλίψης,
μου θύμιζαν ότι πλησιάζει η ώρα,
των ξεκαθαρισμάτων.
Ακόνιζα μαχαίρια όλη μέρα
και το βράδυ,
τα τακτοποιούσα στο συρτάρι,
με τις ανεφάρμοστες ανάσες.

Κοίταξα γύρω μου.
Δεν είχα τίποτα.

Ένα πρωί,
ξετύλιξα το κουβάρι των πόθων.
Η άκρη του ματιού μου,
έπιασε τον ήλιο να χορεύει.
Σηκώθηκα.
Άρπαξα την λύπη απ’ το πέτο,
της έσκασα ένα ρουφηχτό φιλί,
στα πετρωμένα χείλη
και την είδα να λιώνει από έρωτα.
Την ίδια στιγμή μου ψιθύρισαν,
ότι μόλις ξεκοίλιασα τον θάνατο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2013