μια πρόωρη Ανοιξη

Δημιουργός: sakti, Καιτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δε ζήτησα ν’ αγγίξω τα κοράλλια
που γεννιούνται και πεθαίνουν
στα σκοτεινά κι απύθμενα βάθη.
Δε ζήτησα να νιώσω τους ανέμους
που διασταυρώνονται άγρια
πάνω από το Έβερεστ,
Ούτε ζήτησα να ζωγραφίσω
στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης.
Δε ζήτησα να συλλαβίσω αρχαία ιερογλυφικά
κι ούτε να λύσω τα άλυτα αινίγματα του κόσμου.

Μια άνοιξη ζήτησα!!!!
Μόνο μια Άνοιξη!!!!
(Σίγουρα πρόωρη….Βιάζομαι.
κρουστάλλιασε η μουντή σκιά μου.)
Να κρατά το κλειδί των χρωμάτων,
Το κλειδί των παγωμένων ψυχών
εκείνης της χειμερινής κλειδαριάς,
που έγινε αφόρητα δύσκαμπτη.
Μ’ ένα δέντρο ανθισμένο
να τη συντροφεύει ταπεινά
αφέντρα αυτάρεσκη, με την επίγνωση
της μεγαλοσύνης της!!!!!
Κι ένα πουλί στις φυλλωσιές
να χειρίζεται με μαεστρία
όλες τις δυνατές νότες
κοσμικές και απόκοσμες…..
Και τέλος ένα λουλούδι,
να μου ανοίγει τον παράδεισο,
κάθε φορά που θα σηκώνει
τ' ανάστημά του στον ήλιο!!!!!


Αυτό…μια άνοιξη μόνο…πρόωρη!!!!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2013