Ο Αγκαθωτός ο Θάμνος

Δημιουργός: Ευανθία, Ευανθία Κόμνου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center] Ο Αγκαθωτός ο Θάμνος[/align]


-Μα πως είσαι έτσι, μες στα αίματα, παιδάκι μου μικρό;
-Μάνα μου τι έπαθα! Τι κακό με βρήκε!
-Τι έπαθες παιδάκι μου, πες μου το σε μένα.
-Να εκεί που πήγαινα μες στο μονοπάτι΄,
έρημος και μόνος του στεκόταν ένας θάμνος.
Τ΄αγκάθια του τεράστια μου έφραζαν το δρόμο.
Κι έγινα μες στα αίματα. Μου έσκισε τα ρούχα,
με πόνεσε μανούλα μου ο καταραμένος!
Τι τον θέλεις μάνα μου τον άτιμο το θάμνο;
Πάνω στο δρόμο μας γιατί τον έχεις και θερίζει;
Δε μ΄αγαπάς, δε με πονάς, γι αυτό με βασανίζεις;
-Παιδάκι μου, αθώο μου, μικρό κι αγαπημένο.
Ο θάμνος τα αγκάθια του τα έχει για τον ίδιο.
Γιατί ζητάς εσύ κουτό τ΄αγκάθια του ν΄αφήσει;
Αυτό νοεί, αυτό ποθεί και θάμνος θα΄ναι πάντα,
μ΄αγκάθια μαύρα σαν σουβλιά να θέλει να θερίζει.
Εσύ μικρό μου κι άβγαλτο, δεν είσαι σαν εκείνον.
Κι αν βρίσκεται στο δρόμο σου, μην πάεις καταπάνω.
Προστάτευσε το σώμα σου κι άλλαξε μονοπάτι και
την καρδιά σου μην πονάς για ένα τέτοιο θάμνο.
-Μα όλους τους πληγώνει. Μανούλα μου ξερίζωμα μου
φαίνεται πως θέλει.
-Κανέναν δεν πληγώνει αν πάνω του, αθώο μου,
δε θέλεις πια να πέσεις.
Δεν έχω το δικαίωμα το θάμνο να τον βγάλω.
Ο θάμνος με τ΄αγκάθια του υπάρχει και δε θέλει,
τριαντάφυλλο ή λούλουδο μοσχάτο πια να γίνει.
Έτσι τον έπλασε ο Θεός, όπως εσένα πλάσμα.
Τον έναν με τ΄αγκάθια του, τον άλλο με δοξάρια![align=left]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2013