Να με καρτεράς

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Να με καρτεράς[/B]

Φαρμακωμένες λέξεις, αλλότρια όνειρα, ξένοι καιροί
και στα μάτια βροντές, αστραπές, κεραυνοί.
Σωπάσανε οι ελπίδες, σίγησαν οι μουσικές,
σβήσαν τα φανάρια των άστρων.
Και τώρα; Πού θ’ ακουμπώ το φως των λέξεων,
ποιος θα διαβάζει πίσω από τις γραμμές;
Με ποιον θα μοιράζομαι τους ήχους της νύχτας,
τα τραγούδια των ανέμων;
Ποιος θα με κρύβει μες στα χέρια του,
τις ώρες που λυγίζουν οι ενοχές,
τις ώρες που σωπαίνουν οι φωνές,
τις ώρες που αλλάζουν οι εποχές
κι ανάβουν τα κεριά των ονείρων;
Ποιος θα κουρνιάζει μες στην αγκάλη μου,
να του ψιθυρίζω σιωπές με διάφανα δάκρυα;
Θυμάσαι; Θυμάσαι που με τύλιξες για πρώτη φορά
μες στα πουπουλένια στρώματα μιας ξέχωρης νύχτας;
Ήταν τόσο όμορφα!
Τα μάτια σου, τα μάτια μου, το πενιχρό φως
και μια ηρεμία αλλόκοτη.
Θυμάσαι;
Θυμάσαι που γέμισαν αρώματα και μουσικές και χρώματα
τα στρωσίδια του κόσμου;
Θυμάσαι; Εγώ θυμάμαι. Όλα τα θυμάμαι.
Να ξέρεις, θα πλέξω με τη θύμηση, ξανά,
‘κείνες τις ίδιες λάμψεις των ματιών,
‘κείνα τα ίδια μιλήματα των χειλιών,
‘κείνη την ίδια αφή…και θα έρθω.
Θα έρθω απόψε να δούμε μαζί όλα τ’ ανείδωτα,
να πούμε τις λέξεις που αφήσαμε μισές,
να ενώσουμε τ’ αγγίγματα που κόψαμε στα δύο…
Θα έρθω απόψε μάτια μου, να με καρτεράς!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-02-2013