ημιυπαίθρια φιέστα

Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, Κατερίνα Θεωνά

ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συνωστιζόμουν ανάμεσα στο εύθυμο πλήθος
κι η ώρα περνούσε
ευχάριστα,θα έλεγε κάποιος αόρατος παρατηρητής
που επειδή δεν θα τον έβλεπα
δεν θα μπορούσε να μου μεταδώσει και την αισιοδοξία του.

και η ώρα περνούσε

θα προλάβαινα άραγε να φθάσω.πριν πέσει η νύχτα?
οι φωνές και τα τραγούδια,δε μ άφηναν ούτε να σκεφτώ
ούτε το χρόνο να υπολογίσω
μιά δυσάρεστη,μονάχα αίσθηση αγωνίας
άφηναν στο σκονισμένο δέρμα μου
θα προλάβω?

Τον άρπαξα απ το μανίκι κι η αηδιαστική υφή του φτηνού μεταξιού,μου μούδιασε τα δάχτυλα

-Βοήθησε με σε παρακαλώ να βγω στο δρόμο...................βιάζομαι
Γύρισε και με κοίταξε...........ήταν βαμμένος κλόουν.όπως άλλωστε οι περισσότεροι
σ εκείνη την ημιυπαίθρια φιέστα
-Γιατί να σου δείξω εγώ το δρόμο με γνωρίζεις?
-Nαι........ίσως και να γνωριζόμαστε,όμως έτσι που μοιάζετε όλοι σήμερα
δεν μπορώ να καταλάβω
-Αν θέλεις να σου δείξω το δρόμο πρέπει κι εσύ να μάθεις να κλείνεις σωστά το ρήμα-
-Μα βέβαια........έτσι που μοιάζουμε όλοι σήμερα,ήθελα να πω

Είχα ξεχάσει άραγε ότι και εγώ φορούσα τα ίδια πολύχρωμα ρούχα?
τα ίδια φουσκωτά παντελόνια
το ίδιο γελοίο καπέλο
είχα ξεχάσει ότι και εγώ είχα βάψει το πρόσωπο μου?
με τα ίδιο κατακόκινο χαμόγελο
με το ίδιο λευκό περίγραμμα στα χείλη
με τα ίδια πιτσιλωτά δάκρυα στα μάγουλα
Η μήπως ήτανε που δεν ήθελα να τα θυμάμαι?

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2013