Γαλήνη

Δημιουργός: Ηλίας Πολίτης

Τρείς φορές σφυρίζει ακόμη η ελπίδα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I]Από της Σμύρνης τη φωτιά, έφυγες μ' ένα άδικο
Μπάρκαρες σ' ένα φορτηγό, για ένα νησί μικρό
μέσα σου πάντα κουβαλάς, ένα παλιό κατάδικο
Και στης στεριάς το μαγαζί, ζήτησες μια δουλειά

Άλλοι χαθήκαν στα βουνά κι η σκέψη μες στη θάλασσα
Κι ανατολίτικη γενιά, στα κύματα βαθιά
Ξεριζωμός και προσφυγιά, ταυτότητα στα μάτια σου
Στου Πειραιά την προσμονή, σε έκρυψαν καλά

Στα χείλη πάντα το γιατί, που φόρτωσες για προίκα σου
μέσα απ' της μάνας την ευχή, κατάντησες κραυγή
Και στα στενά της ενοχής, χαθήκαν τα κομμάτια σου
Λες και την έβαλες εσύ, εκείνη τη φωτιά

Ύστερα ήρθε ο αδερφός, που είχανε αιχμάλωτο
Μαντάτα έφερε πικρά, για εκείνο τον ντουνιά
Σε ένα ΚΤΕΛ πειρατικό, φύγατε για Ανάβυσσο
Σ' ένα κομμάτι ξένης γης, ρίζωσε η καρδιά

Από τους τέσσερις χρησμούς, που μοιάζουν με παράδεισο
Τη στάχτη μάζεψες του χθες των γέρων τις θηλιές
Έμαθες πως τα λογικά,σου κρύβουνε την άβυσσο
Και κάρφωσες δυο σταυρούς, στις άδειες προσμονές

Ήτανε όνειρο πικρό
Έχεις ακόμη πανικό
Δεν ξέρεις τι να ψιθυρίσεις
Τρυπάς το φως να βρεις νερό
μέσα στων χρόνων το κακό
παλεύεις για να τους κερδίσεις

Τη φλέβα ψάχνεις για καιρό
Δεν έχει αίμα πια εδώ,
αληθινά να τραγουδήσεις
μονάχα αυτόν τον πηγαιμό
και τον επόμενο σταθμό
που μια ζωή θα χαραμίσεις

Κάνα δυο-μήνες πάλεψες, με ανέμους και σκορπίσματα
Κι άλλους δυο-τρεις αγκομαχάς στο κρύο της φυγής
Κοιτάς καράβια να περνούν και στέλνεις χαιρετίσματα
Κάποιος ακόμα να φανεί, ελπίδα και γιορτή

Έπεσε πάλι σκοτεινό κι αυτό το ηλιοβασίλεμα
Και το φανάρι του γκαζιού,η μόνη συντροφιά
Έφυγε και ο αδελφός, για την Αθήνα σ' άφησε
Κι έμεινε ο πόνος να μετρά, τα λούσα τα φτηνά

Χαϊδεύεις ακόμα το σουγιά, που έκοψε τα νήματα
Και στις χαμένες σου οργιές, μετράς τις χαρακιές
άκου τι λέει ο αμανές, υμνεί θυμού συνθήματα
άκου πως παίζει ο ταμπουράς, πως κλαίνε οι σκιές

Χάθηκες σαν αερικό, κανείς δεν σ' αναζήτησε
Και μέσα στο συνοικισμό, έγινες η βροχή
Που ξεδιψά λίγα σπαρτά, κλαδί που δεν ελύγισε
Κάποιοι σε είπαν φονικό και άλλοι απλώς δειλή

Πήγες να βρεις το πατρικό, φεγγάρι που σε γέννησε
Σ' ένα χαρτάκι άφησες, δυο λόγια στα κλεφτά
Είπαν πως έγινες πουλί και γύρισες στ' αδιάβατο
και στ'ουρανού τα σωθικά πως έγινες φωτιά

www.eliaspolitis.gr[/I][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2006