Όλα στα κάρβουνα

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπάει ο χρόνος σα σχοινί που 'χει σαπίσει
Κόβει η νύχτα τις ανάσες σαν ξυράφι
Όσες φορές μου είπα ‘’τέλος’’ μοιάζει να’ χει
Τόση αλήθεια όσο ψέμα με γεμίζει…

Κλαίνε οι μέρες σαν παιδιά παρατημένα
Βρέχει στην πόλη μια ανυπόφορη ανία
Δεν θα το πω αφού δεν έχει σημασία
Είναι τα λόγια μου σεντόνια μουσκεμένα…

Φτάνει να έχει η ψυχή κάτι ν’ αγγίζει
Κάτι γεμάτο να μπορεί να το αδειάζει
Να ζει μονάχα κι ας στο βάθος την τρομάζει
Ότι μπορεί να τελειώνει και ν’ αρχίσει…

Η μοναξιά είναι ο θάνατος που ξέρεις
Αυτό που βλέπεις να πεθαίνουνε οι άλλοι
Κι εσύ να ζεις σε μια παράσταση μεγάλη
Σα να σ’ αγάπησε γυναίκα που δε θέλεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2013