Πρωινή τουαλέτα άρτι εγκαταλελειμμένου ανδρός

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Γελάς,Εεε; Ή μήπως όχι..;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πρωινή τουαλέτα άρτι εγκαταλελειμμένου ανδρός!

Μόλις ξυπνήσω, με μανία προσπαθώ
τα όνειρά μου στο νιπτήρα να ξεπλύνω
γιατί είναι ο ύπνος επικίνδυνο πεδίο
που, αν χωρέσει μια στιγμή εμάς τους δύο,
ίσως τα σπάσω όλα κι έρθω να σε βρω.

Στην οδοντόκρεμα ορκίζομαι ξανά
πως την εικόνα τη δική σου θα τη σβήσω...
πόσο σιχαίνομαι που βγαίνω πάντα ψεύτης,
εκτός αυτού με κοροϊδεύει κι ο καθρέφτης,
και (μη γελάς...) πιότερο εκείνος με πονά.

Σου θυσιάζω τις σταγόνες απ' το ντουζ,
μα τι θεό έχεις εσύ να εξευμενίσω;
Έφυγες, στριγγλα, και μου πήρες το μπουρνούζι
χωρίς εσένα η ζωή μου είναι μπούζι
γεμάτη νεύρα και ηλίθιους πανικούς.

Απ' το πλυντήριο τα βγάζω όλα γκρι,
-λες και την άφησες επίτηδες την κάλτσα
φανέλες, σώβρακα κι εμένα να μαυρίζει-
Φτάνει και η μάνα μου, κι αρχίζει να τσιρίζει
"τό 'ξερα εγώ, πως σόι δεν ήτανε αυτή!!!"

Πάλι αξύριστος θα πάω στη δουλειά,
- μα τι σκεφτόσουν όταν πήρες τη φαλτσέτα;-
Το αφεντικό παραφυλάει για να με στρώσει
και ίσως αύξηση του χρόνου να μου δώσει
αφού εσύ λείπεις, να χαρεί έστω η μαμά....

Μα ας ερχόσουν, σαν παιδί να με μαλώσεις,
να μου γκρινιάξεις, να με βρίσεις, να ξεδώσεις
και να με νιώσεις...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-02-2013