Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η </title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η </b><p>Δημιουργός: ferelpis, <i>αρτέμης  αξαρλής</i><p><i> Για όσους  περιμένουν  με αγωνία  με τη  φιλική  μου  καλημέρα.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Κεφάλαιο  6<br />
Ζωηρά   ενσταντανέ.<br />
<br />
Ο Άλεξ  τράβηξε για  ύπνο  οι  δυνάμεις  του,  τον είχαν κυριολεκτικά  εγκαταλείψει  όμως,  είχε  μεγάλη   αγωνία  για  το  ευχάριστο  και  συνάμα  δυσάρεστο  γεγονός,  που  τον  περίμενε.<br />
Κατά  τις  οκτώ  στο  αεροδρόμιο  Μέγας  Αλέξανδρος,  κατέφθαναν  η  Νάντια,  με  τους  δικούς  της.<br />
Δεν  πρόλαβε  να  σωριαστεί ,  σαν  του  τηλεφώνησε.<br />
Έλα  μωρό  μου!  Πήρα  απλώς,  να  σε  ενημερώσω  πως  δεν  πρέπει  να  μας περιμένεις,  για  σήμερα.  <br />
Γιατί?<br />
Μια  εικοσιτετράωρη  απεργία  του  προσωπικού  στο  αεροδρόμιο  Ορλύ  του  Παρισιού  ανέβαλε  την  πτήση  μας  εκτός  απροόπτου,  επιστρέφουμε  αύριο.<br />
Αυτό  κι’  αν ήταν,  απρόσμενο  …δώρο.  Στον  ουρανό  το  γύρευε  και,  στην  απεργία  το  βρήκε  κι’  ενώ  κατά  βάθος  ο  ίδιος …πέταγε  στα  σύννεφα,   αποχαιρέτησε  τη  Νάντια  ως  ιδιαίτερα  στενοχωρημένος   κάνοντας  την  δική  του  …προσγείωση  στο  διπλό  κρεβάτι.<br />
Δεν  κουνήθηκε  από  κει  παρά  μόνο,  την  άλλη  μέρα… νωρίς  το  απόγευμα   όταν,  τα  τηλέφωνα  άρχισαν  να  κτυπούν  δαιμονισμένα.<br />
Πρώτη  η  Νάντια…<br />
Άλεξ  μωρό  μου γιατί,  μου έκρυβες  τέτοιο  μυστικό?<br />
Ποιο  μυστικό?  Ρώτησε,  αφήνοντας,  ένα  βαθύ  χασμουρητό . Εξακολουθείς  ακόμη  και  τώρα, που  τα  τηλεοπτικά  δίκτυα  της  Γαλλίας  αναφέρουν  το  όνομα  σου να μου κρύβεσαι?<br />
«Δεν  είχε  πάρει  χαμπάρι  πως η  είδηση  για  την  πρωτοφανή αρχαιολογική  ανακάλυψη,  έκαναν  το γύρο του  κόσμου  και  μαζί     το  όνομα  με  την  φωτογραφία  του  φιγουράριζαν  στα  μεγαλύτερα, τηλεοπτικά  δίκτυα,  περιοδικά  και,  εφημερίδες  ακόμη  και  το  Απάνεμο,  είχε  καταστεί,  διάσημο».<br />
Άνοιξε  την  βιαστικά  την  τηλεόραση.   Σε  όλα  τα  κανάλια…  Έπαιζε  σχεδόν,  πρώτο  θέμα.   <br />
Α’  αυτό,  εννοείς?<br />
Εμ’  ποιο  εννοώ  Άλεξ?<br />
Κοριτσάκι  μου!  Σε περίμενα  χτες  για  να  στα  πω αλλά… δικαιολογήθηκε.<br />
Έτυχε  βλέπεις  η  αναποδιά  της  απεργίας  μετά,<br />
ήθελα  να  είμαι  απολύτως  σίγουρος  για  τις  εξελίξεις.<br />
Σήμερα  που  επιστρέφεις  με  το καλό  , θα  στα  εξηγήσω  όλα  μα  τώρα,  με  συγχωρείς  που  μαζί  σου  πρέπει  να  διακόψω  γιατί,  με  καλούν   στο  άλλο  τηλέφωνο  και,  θα  πρέπει  ν’  απαντήσω,   φιλιά  είπε  κλείνοντας  το  κινητό   ανασηκώνοντας   παράλληλα  το  ακουστικό  του  σταθερού.<br />
Ήταν  ο  κοινοτάρχης  του  Απάνεμο  ο  Σπήλιος.<br />
«Κύριε  Άλεξ  μαζί  με τα  ειλικρινή,  θερμά  μου  συγχαρητήρια,  μεταφέρω  και  την  ευγνωμοσύνη,   όλων  των συγχωριανών  σας.  Είναι  για  μας,  μεγάλη  τιμή  που είστε,  γνήσιο  τέκνο  του  Απάνεμο.<br />
Κύριε  κοινοτάρχη  μου  σ’ ευχαριστώ  για τα καλά  σου λόγια,  σύντομα,  θα  τα  πούμε  από  κοντά. <br />
«Δεν  προλάβαινε  να  απαντά  στα  τηλεφωνήματα».<br />
Βουλευτές,  Πολιτευτές,  Νομάρχες,  Δήμαρχοι,  μέχρι  και  ο  ίδιος  ο  Πρωθυπουργός   πήρε  για  να  τον  συγχαρεί !  <br />
Χώρια  οι επίσημοι  και , ανεπίσημοι   συγγενείς,   γνωστοί  η  άγνωστοι  …φίλοι   ρωτώντας,  πότε  μπορούσαν  να  τον  συναντήσουν  προσωπικά? <br />
Τα  μηνύματα  στο  email  και  το κινητό  του  έφταναν  κατά  εκατοντάδες. <br />
Οι  υπάλληλοι  της  εταιρείας  του  έστειλαν  λουλούδια  και  γενικά,  ένας  πρωτόγνωρος  πανζουρλισμός  είχε  αρχίσει  γύρω  του!<br />
Πλησίασε  στο  παράθυρο  ρίχνοντας,  μια  διερευνητική  ματιά  έξω.<br />
Μονολόγησε!  Άλεξ  απ’ ότι  φαίνεται  τα  ήρεμα  χρόνια  σου  τελείωσαν  τώρα, τρέχα  να  συμμαζέψεις  τα  ασυμμάζευτα».<br />
Παρά  την  πνιγηρή   από  την  ζέστη  ατμόσφαιρα,   στην  είσοδο  της  πολυκατοικίας,  ένα  πλήθος   ανθρώπων,  περίμεναν  υπομονετικά  την  έξοδο  του.<br />
Πρώτη  φορά,  που  τοποθέτησε   τον  …μυστικό  πομπό,  …ευεργετικά  στο  αυτί  του.<br />
Παιδιά  καλησπέρα,  με  ακούτε?  <br />
Καλησπέρα…κύριε  Καθηγητά  σας  ακούμε  ευκρινώς. <br />
Με  τούτη  δω  την  κατάσταση  τι  γίνεται,  πως  βγαίνουν  έξω?  <br />
Αν  δεν  θέλετε  να  συναντηθείτε  μαζί  τους  τότε,  είναι  καλύτερα  να  προτιμήσετε   την  έξοδο  από,  τον  κοινόχρηστο,  πίσω  χώρο. <br />
Η   κατάσταση   εκεί,  είναι  καλύτερη? <br />
Προς  το  παρόν,  δεν  υπάρχει  ψυχή.<br />
Ευτυχώς!   Όμως  τώρα  που  το  καλοσκέπτομαι , θα  πρέπει  να  περάσω   πάνω  από  τη  χαμηλή  μάντρα  και  άντε  τώρα,  να  πάρουνε  μάτι  κοτζάμ  καθηγητή  Πανεπιστημίου  να  …σκυλοπηδά,   τις  μάντρες.<br />
<br />
Συνεχίζεται…<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2013</td><td valign=top></td></table><br />