Αυνανισμοσ

Δημιουργός: ppoppo

...και ποιος είναι αυτός που δεν ξέρει ΄΄τί ήθελε να πει ο ποιητής΄΄

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ

Της γύμνιας σου το φόρεμα τα ζωντανά μαλλιά σου
το άρωμά σου στο λαιμό κρέμεται από τις φλέβες
στο άδυτο του ομφαλού γεννήθηκε η λαγνεία
ξεχύθηκε ο πόθος σου από τα στήθεια μέσα
και στην επίπεδη κοιλιά πλαγιάζει η επιθυμία…

Μονάχη είσαι, αναπολείς μια φλόγα να σε πάρει
ανάμεσα στα πόδια σου ωκεανοί αναβλύζουν
το χέρι κάτι αναζητάει και το κορμί σου κλαίει
κύματα πάνε κι έρχονται μες το κυματοθραύστη
κι ο πόθος τώρα σπαρταρά σ΄ανάβει και σε καίει

Το τρέμουλο στα χείλη σου άνεμος που καλπάζει
τα βογκητά σου ξύπνησαν τις φυλλωσιές στα δέντρα
σα το κερί τρεμόπαιξε και έλιωσε η φωνή σου
οι Δαίμονες σ’ αρπάξανε τα σκέλια σου δαγκώσαν
και στους Θεούς ορκίστηκαν να πνίξουν την αυγή σου

Αχόρταγα σε ρούφηξαν πνίγηκαν στους χυμούς σου
αρσενικά ή θηλυκά ποιός δίνει σημασία
ορμήξανε στη σκοτεινή τη μυστική φωλιά σου
και ηδονές σκορπίστηκαν άστρα μες το σκοτάδι
σου ξέσκισαν τα σωθικά φτάσαν ως τη καρδιά σου.

Του νου σου τα φαντάσματα και τ’ οργασμού ταξίδια
μοιάζεις με άλογο γυμνό καβάλα σ’ οδηγούνε
και τα μαλλιά σου ανέμιζαν μπερδεύονταν σα λέξεις
στις ρώγες της απόλαυσης γλώσσες ανατριχίλας
σε ουράνια κορύφωση να δύσεις και να φέξεις.

Τώρα οι Δαίμονες γυρνούν πίσω και οι Θεοί σου
μονάχη πάλι απέμεινες μισή και τελειωμένη
κορμί νωπό στην ερημιά, στη μοναξιά, στο φόβο
το βλέμμα στην ανατολή η προσμονή στα άκρα
το σώμα σου αγκάλιαζες για να μη νιώθει μόνο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2013