Μέλισσα να 'σαι

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Χρυσίζει το νερό η Σελήνη
βάζει στα σύννεφα φωτιά
παίζω στα χέρια πλαστελίνη
κάνω μεσ' τ' όνειρο βουτιά.

Μέσα στις κόρες των ματιών
-μυστήριες τροπικές ατόλλες-
σαν ύφαλοι σπάνιων κοραλλιών
ζούνε πνιχτά οι μνήμες όλες.

Για όσα έχουν ναυαγήσει...
υπάρχει στο βυθό μια άκρη
όσες πληγές δεν έχουν κλείσει
χύνουν καυτή λάβα το δάκρυ.

Εσύ, δεσμώτης κωπηλάτης
τινάζεσαι μπροστά και πίσω
του ταξιδιού λαθρεπιβάτης
μ' ένα καπέλο δίχως γείσο.

Κοιτάς κατάματα τον ήλιο
και ξεδιψάς με την αρμύρα
μέσα στο νου σου σαν κειμήλιο
της νιότης σου φυλάς τα μύρα.

Γυμνός περπάτησες στο χιόνι
σαν έφθασες στις κολυμπήθρες...
έδωσες στην καρδιά τιμόνι
γέμισαν μέλι οι κερήθρες.

Ώσπου να φθάσεις στην Ιθάκη
μέλισσα να ’σαι στο βοτάνι
και πες σ' αυτόν με το βαρκάκι...
πως ο θεός... έχει πεθάνει.[/font] [/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2013