Νιφάδες…στην κόλαση

Δημιουργός: fevroni

Καλημέρα, σα Πρωτοχρονιά είναι έξω....ʼντε prosac New Year!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα όνειρα των ανθρώπων τα εκατομμύρια
στροβιλίζονται μες στα κεφάλια τους,
μοιράζονται από χείλη σε χείλη,
χορεύουν.
Τα προσεύχονται οι άνθρωποι κάθε βράδυ,
να φτάσουν στο θεό τους,
εναγώνια υψώνονται,
αγκομαχούν να φτάσουν τον ουρανό,
παιδεύουν, παιδεύονται,
ξεχύνονται ανελέητα,
ξοδεύουν ξοδεύονται,
εκτοξεύονται ψηλά,
να φτάσουν, να φτάσουν,
να ακουστούν.
Οδηγήστε με κάπου που δε χιονίζει παρακαλώ.

Κι αυτές οι νιφάδες του χιονιού,
απ΄ το πρωί,
στροβιλίζονται και πέφτουν,
χορεύοντας να φτάσουν στο έδαφος,
αγκομαχώντας,….εγώ πρώτη…όχι εγώ….
Μου θυμίζουν όνειρα λευκά ανθρώπων,
απραγματοποίητα.
Τα απέρριψε ο Θεός και τα στέλνει πίσω.
Οι νιφάδες, ατέλειωτες,
εκατομμύρια,
πέφτουν στη γη πατιούνται,
μαυρίζουν,
γίνονται λάσπη,
λιώνουν,
τα όνειρα , των ανθρώπων τα εκατομμύρια.
Οδηγήστε με κάπου που δε χιονίζει…
Οδηγήστε με στην κόλαση, παρακαλώ.

Στην κόλαση, δε χιονίζει και δεν έχει όνειρα.

Τρέχω, τρέχω αλλά δε μετακινούμαι,
Έφτασα.
Θα μείνω στην κόλαση, δεν το κούνησα ρούπι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-01-2006