Η δικιά μου γή

Δημιουργός: κενομυαλος, www.facebook.com ΔΑΛΛΑΣ ΤΑΣΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η δικιά μου γή

Κυρά μου όμορφη μετρέσα παινεμένη
ρίξε χρυσόσκονη ξανά να ρθούν άνεμοι
Να σε γυρίσουν στους καιρούς οι ξοδεμένοι
μήπως και βρεις να ονειρευτείς σε ελεύθερο μελτέμι

Όταν τα χρόνια που ζητάς με τόκο στα χρεώσουν
θα βρεις στο κλάμα ενός παιδιού το χρέος να πληρώσουν
Σε ένα μαγκάλι η ζεστασιά στο κρύο σου χειμώνα
και ο θάνατος ν αναζητά θυσίες στον αιώνα

Εντεταλμένοι εραστές της αίγλης σου προστάτες
σε περιφέρουν πρόστυχα σε άξεστους πελάτες
Τα περασμένα σου δεινά το ίδιο πάλι λάθος
και του κορμιού σου ριζικό να ζεις μέσα στο πάθος

Ξένες φωνές που γύρεψαν να πιούνε στ όνομα σου
ζήλεψαν μόνο να γευτούν τα αρχαία μυστικά σου
Μη περιμένεις απ αυτούς τα χέρια να σ ανοίξουν
ζητά απ αυτούς που προσκυνούν σ αυτούς που σου ανήκουν

Πούλα το αίμα τους ξανά το δάκρυ και τον πόνο
Για να χορέψεις λεύτερα μες της φωτιάς το δρόμο
Ξενίτεψε μου δυο γενιές να σε ποθήσουν
Και απ το καημό του χωρισμού να μη σε λησμονήσουν

Κυρά μου όμορφη αρχόντισσα του νότου
ριξ το λαιμό σου δυο πανέμορφα νησιά
Και όταν τα αχόρταγα τα μάτια σε ποθήσουν
βαλε του Όλυμπου το λευκό για φορεσιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2013