Στον Νίκο

Δημιουργός: ΧΡΥΣΑ4

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάπου άκουσα να λένε πως καλός ταξιδιώτης
δεν είναι αυτός που δεν ξέρει από που ξεκίνησε,
αλλά εκείνος που δεν ξέρει που πηγαίνει.
Γι' αυτό ίσως να μη θεωρηθώ σαν "καλός ταξιδιώτης"
καθώς η αφετηρία μου σε αυτό το ταξίδι ήσουν εσύ.

Από κάπου απέναντι φαίνεται το χέρι τ' ουρανού
σαν μια κιθάρα στην ομίχλη του ονείρου.
Λίγο θέλω να την αγγίξω,
να φτιάξω τις μελωδίες των ματιών σου
που παίζουν μια αλλόκοτη μουσική.

Αν μπορούσα να σ' έχω για μια στιγμή δικιά μου,
θα χάριζα στο χρόνο το ίδιο το νόημα του,
χάνοντας την αίσθηση του.
ʼφησέ με να έρθω μαζί σου.
Έλα εσύ αν θέλεις, αλλά μη μου στερήσεις
αυτό που νομίζω πως αξίζω.

Μη μου στερήσεις αυτή τη βόλτα στ' αστέρια.
Θα σου χαρίζω μόνο ένα από τα άπειρα διαμάντια μου,
τα δάκρυα, καθένα με τη δική του αξία.
Θέλω να σου δείξω το μπαούλο που έχω κλείσει τα όνειρά μου,
θέλω να σου δείξω τις παγίδες που στήνω για τους εφιάλτες,
θέλω να ακούσεις το χτύπο της καρδιάς μου όταν μου μιλάς,
θέλω να δεις τις σκέψεις μου για σένα.

Οι ευχές μου πολλές, οι στόχοι μου κι αυτοί πολλοί.
Αλλά μία είναι η ευχή που κάνω πάντα,
εκεί ψηλά στα σύννεφα της επιθυμίας:
- "Λίγο μαζί της, άφησε με χρόνε..."

Σωπαίνω στην ιδέα του τέλους.
Δεν μου αρέσει να με απορρίπτουν, όμως όταν σκέφτομαι εσένα
δεν κάνω τίποτε άλλο από το να χαίρομαι.

Το πιάνο παίζει.
H μέρα αφήνει το δρομολόγιο της στη νύχτα.
- "Μήπως ξέρεις να μου πεις, που πηγαίνεις, ποιόν θα βρεις;"
Δεν πηγαίνω πουθενά εκτός από ένα μέρος
και δεν βρίσκω κανένα εκτός από ένα.
Πηγαίνω στα όνειρα σου σα λαθρεπιβάτης και βρίσκω εσένα.

Οι επιθυμίες μας διαφορετικές, προφανώς και οι δρόμοι μας.
Αλλά, πίστεψέ με, ούτε στιγμή δεν έπαψα να τους ενώνω
και να δημιουργώ ένα δρόμο που οδηγεί στην αγάπη.

Αν τύχαινε οι δρόμοι μας να συναντηθούν, ίσως να έφευγα.
Αν μου δινόταν η ευκαιρία να σε νιώσω, ίσως να σώπαινα.

Αυτό που θέλω να κάνω είναι να σε πάω αυτή τη βόλτα στ' αστέρια,
εκεί όπου δε θα περνάς άλλες πύλες, δε θα αλλάζεις συναισθήματα,
δε θα χρειάζεται να φθείρεσαι, αλλά θα ζεις για την αγάπη
και θα υπάρχεις μ' αυτήν.

Και τότε θα πάρω πίσω το διαμάντι που σου έδωσα.
Και τότε θα κάνω το χρόνο να σταματήσει.
Και τότε θα ανοίξω το μπαούλο να διώξω τα όνειρα...

Αφού θα είμαι πια μαζί σου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2003