Το δώρο μου

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το δώρο μου</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το δώρο μου</b><p>Δημιουργός: MARGARITA<p><i> Καλησπέρα σε όλους....Μαργαριταρένια μου καλόχρονη και πολύχρωμη...</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Την ψυχή μου σε ασημένιο τάσι αντίδωρο προσφέρω,Στα δύο τραγούδια μου που στη ψυχή μου χάρισαν <br />
αρώματα κανέλλας,μοσχοκάρυδου, λεβάντας, κέδρου,γαρύφαλλου και χρώματα ουράνιου τόξου.Στη λατρεμένη <br />
συνέχεια μου.Στο σύντροφο μου που στα χέρια του τραγούδησε και μαρτύρησε η ψυχή και το κορμί μου.<br />
Στους φίλους που ήρθαν στο δρόμο μου, δώρο Θεού για ν΄αυγατίσω τα πετράδια της ψυχής.Σ αυτούς που της ψυχής <br />
τους την ταυτότητα δεν αρνήθηκαν,σαν πόθησαν γεράνια να μυρίσουν.<br />
Σε κείνους που ξέρουν να ερμηνεύουν της ψυχής τους τα αγγίγματα και χρώμα να ξεκλέβουν απ το χρόνο.<br />
Και να το μολογούν με πάθος,χωρίς φόβο.<br />
Σ αυτούς που δεν σκιάζονται φρικτές αδυναμίες ν αγαπάνε, στην  άκαμπτη σιωπή τους με τραγούδια ν απαντάνε.<br />
Σε κείνους που δεν κτίσανε αγιασματάριπάνω σε ανθρώπινα συντρίμματα,να ξεδιψάει η άνυδρη ψυχή τους.<br />
Σ αυτούς που δεν έθαψαν σε μνήμα βαθύ,όλους εκείνους που πρόβαλλαν πάνω στην ύπαρξη τους σκεπάζοντας τους <br />
με κουρέλια ντροπής και ανυπαρξίας.<br />
Σε κείνους που η ψυχή τους δεν είναι ανεμοδούρα, μα μήτε βάλτος στάσιμο νερό γεμάτος ,μα νάμα φωτιάς που η <br />
φλόγα της δεν καίει. Και ο δρόμος της ,πρόσφορα αγάπης και φιλίας δωρίζει.<br />
Σ αυτούς που δεν ζωγράφισε ο πόνος απ της ψυχής την σκλήρωση, χαμόγελο ακαμψίας στα χείλη τους να ξεγελάνε  τον εαυτό τους.<br />
Σε κείνους που σαν στάχυα τους θερίσανε καβαλάρηδες πάνω απτα άλογα, κριτές και δικαστές μαζί,την οργή <br />
τους για να θρέψουν,μην τύχει και γλυκάνει η καρδιά τους.<br />
Σ όλους αυτούς και κείνους και τους άλλους που δεν μετανιώνουν, που αγαπούν τα λάθη τους πιότερο απ τα σωστά τους,που είναι <br />
σπλαχνική η πόρτα της καρδιάς τους.<br />
Σ όλους αυτούς και κείνους και τους άλλους που την ψυχή τους σκαλοπάτια λύτρωσης κάμανε να ανεβώ <br />
καιπρόσφορο συγχώρεσης προσφέρανε,και γω το γεύομαι και ζω και συνεχίζω να <br />
υπάρχω, να αγαπάω και της ψυχής μου τα ραγίσματα με περηφάνια περισσή <br />
χρυσά κεντίδια να τα κάμνω.<br />
Την ημαρτημένη λογική μου να γητέψω, μη και τιμωρηθώ το χάρισμα και χάσω της ψυχής,να ερμηνεύω τα σημεία.<br />
Στις γοερές κραυγές «βοήθεια» να κλίνω το γόνυ,να αναγνωρίζω τον <br />
έρωτα ψυχής στους ήχους,στα σύμβολα, στα χρώματα,στα αρώματα και να  αυγατίζω τα πετράδια όσο είμαι <br />
ζωντανή και αισθάνομαι και νιώθω και συμπονάω και πονάω. <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-01-2006</td><td valign=top></td></table><br />