Λουλούδι ατρύγητο

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πιάσε το χέρι μου σφιχτά
κι άσ' τα παράθυρα ανοιχτά
να μπει λίγο φεγγάρι
να βρει η ψυχή την αφορμή
για να το σκάσει απ' το κορμί
κι η νύχτα να την πάρει

Του χρόνου γύρνα φτερωτή
κι όλα μου τ' άδικα «γιατί»
παρ' τα, μη με ρωτάνε
είναι σκληρό μα θα το πω
έχω ξεμάθει ν' αγαπώ
μα και να μ' αγαπάνε

Σβήσε τα φώτα τ' ουρανού
μη δω την άκρη του γκρεμού.
τα χρόνια μου είν' οι φταίχτες
που απόψε πνίγεται η ψυχή
μες σε μια θάλασσα σιωπή.
σκέπασε τους καθρέφτες…

κι άσ' τα παράθυρα ανοιχτά
να πω απόψε φωναχτά
όσα δεν είπα ακόμα
λουλούδι ατρύγητο η ζωή
που η γύρη του πέφτει στη γη
και βάφει όλο το χώμα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2006