Μετρό Δημιουργός: Satrapis Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Με μιας αδειάζει το μυαλό
κι εικόνες βαλσαμώνει
κάνει τους έρωτες στιγμές
και χρόνια σε στοιχειώνει
Με καθ’ απότομη Σιωπή
το στήθος σου βαραίνει
γίνεται άγκυρα η ψυχή
για σώμα που πεθαίνει.
Φωτιές αρπάζουν οι Κραυγές
που δε μπορούν να βγούνε
στα σωθικά στήνουν χορούς
κι άγρυπνο σε κρατούνε.
Στ’ αστέρια κάνεις προσευχή
μπας και σε λυπηθούνε
μ’ αυτά φοβούνται την Αυγή
κι έφυγαν να κρυφτούνε.
Η ματωμένη Ανατολή
ποτίζει τα όνειρά σου
και σ’ άλλους κόσμους σε καλεί
να βρεις τα βήματά σου
Δισάκι κάνεις τα παλιά
και τα κρεμάς στην πλάτη
τα μάτια κλείνεις κι οδηγό
βάζεις το μονοπάτι.
Τρύπιες σημαίες στήσανε
για να σε δελεάσουν
την καλοσύνη σου να βρουν
να την ξεπαρθενιάσουν
Μα εσύ ανοίχτηκες βαθιά
και βούλωσες τ’ αυτιά σου
ούτε Σειρήνες πια ακούς
ούτε το πλήρωμά σου
Πνίγεσαι στον ωκεανό
της θέλησης των άλλων
ζηλεύεις τα πειρατικά
τα πλοία των μεγάλων.
Σ’ είδα στου Άδη τις στοές
να στάζουν τα μαλλιά σου
με τα βαγόνια των νεκρών
πήγαινες στη δουλειά σου.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-03-2013 |