H Κυρία των Λυγμών

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

http://youtu.be/ticFXHC40M4

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την είδαν να αναπαύεται στους λάκκους των φιδιών
καρπούς να τρώει στο δάσος των λυγμών,
στον ύπνο των ανύποπτων να σπέρνει στεναγμούς,
γελάει με της ζωής μας τους τριγμούς...

Κατακλυσμός το δάκρυ της, το γέλιο της σεισμός,
πατέρας της ο αγέραστος καημός...
γενιά της το ανεπίτρεπτο που όλοι το ποθούν
μα σε Θεό ή παπά δεν μαρτυρούν...

Την είπαν κάποιοι μάγισσα που αξίζει την πυρά,
του Αχέροντα αφέντρα και κυρά,
μα εκείνη, πάντα αγέρωχη με βλέμμα ονειρικό,
τινάζει απ' την ποδιά της το κακό.

Κι όμως τη νιώθω, κάθε βράδυ να πονά,
ακροπατώντας στο "ποτέ" και στο "ξανά"
του έρωτα εκείνου που φοβάται, που ποθεί,
και που εντός του προσδοκά ν' αναστηθεί...

Της νύχτας τα φιλέματα στον κόρφο της βαστά
στ' αστέρια τραγουδάει ψιθυριστά
και ό,τι φάει κι ό,τι πιει το κλέβει απ' αυτούς,
που κάνουν τους γενναίους και δυνατούς.

Οι γέροι τη θυμούνται πάντα ίδια από παλιά
να γίνεται στο ψέμα τους θηλιά
μα δεν τ' ομολογήσανε πως κάποτε κι αυτοί
την ψάχναν, πριν ο πόθος τους θαφτεί...

Στους νέους που την εχθρεύονται φαντάζει πειρασμός,
-δεν είναι της μαμάς τους ο ορισμός-
και η ελευθεριότητα, που ορκίζονται σε αυτή,
μπροστά της καταρρέει αμαχητί.

Κι όμως τη νιώθω, κάθε βράδυ να πονά,
ακροπατώντας στο "ποτέ" και στο "ξανά"
του έρωτα εκείνου που φοβάται, που ποθεί,
και που εντός του προσδοκά ν' αναστηθεί...
Του έρωτα εκείνου που φοβάται, που ποθεί,
να βρει και η μνήμη ένα κορμί ν' αναπαυθεί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-03-2013