Τα ματια που εγιναν πουλια

Δημιουργός: mAdrugA

Φοβαμαι πως καποια μερα θα σε κοιταξω βαθια στα ματια και δεν θα ξερω να συνεχισω..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δες πως ανοίξανε τα μάτια τα κλειστά
πως κοιταχτήκαν και περάσανε τον τοίχο
που τα κρατούσε χρόνια τώρα σφαλιστά
σαν να ξυπνήσαν απο λήθαργο και ύπνο

Δες πως τα χέρια ακουμπήσανε αλλιώς
πως τα ακροδάχτυλα τρεμόπαιξαν για λίγο
σαν να χορέψανε σε αόρατο χορό
σε μελωδία μυστική που ακούνε δύο

Και της φωνής σου η χροιά πέρασε λες
μέσα απο δρόμους σκονισμένους στην συνήθεια
και ήρθε στα αυτιά όπως ποτέ δεν ήταν χθες
σαν να περπάτησε μικρό παιδί η αλήθεια

Αραγε να ξερα και εσύ αν κουβαλάς
το ίδιο ασήκωτο με εμένανε φορτίο
να σε βαραίνει, να πονάς, να πολεμάς
να το σκοτώνεις με ενα θλιβερό αντίο

Τα μάτια μου έφτασαν στην άκρη του γκρεμού
μα δεν κυλήσανε στο χώμα τσακισμένα
γίναν πουλιά ενος αλλόκοτου ουρανού
και εξορίστηκαν να ζουν χωρίς εσένα

Μέχρι τη μέρα που θα ιδωθούν ξανά
και θα μιλήσουν της ψυχής τα όμορφα λόγια
και θα πετάξουνε ελεύθερα πουλιά
θα αψηφίσουν τα δεσμά που χουν στα πόδια

Τα μάτια μου έγιναν για σένανε πουλιά
που το χειμώνα φτερουγίζουν μακριά σου
και ολο γυρίζουν με της άνοιξης το φως
και ξαποσταίνουν σε ένα σύρμα της καρδιάς σου

Και τότε λες και δεν τα έχασες ποτέ
σαν να μην φύγανε ποτέ απ'τα δυο σου χέρια
λες δεν γεράσανε τα μάτια μου ποτέ
και ξανασμίγουν με τον ήλιο και τα αστέρια

Κι όσα θα δεις δεν θα χουν χρώμα και φωνή
φτερά δεν θα χουν για να φύγουν μακριά σου
χέρια δεν θα χουν να αγκαλιάσουν το κορμί
μα θα ριζώσουν σαν τα δέντρα στα σκαλιά σου

Οταν μια μέρα σε κοιτάξω έτσι βαθιά
θα καταλάβεις, έχω έρθει για να μείνω
γίναν τα μάτια μου για σένανε πουλιά
που όλο επιστρέφουν και στα χέρια σου τ' αφήνω..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-03-2013