το σκιάχτρο

Δημιουργός: ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ

αφιερωμένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Palatino Linotype][color=black][I][B][align=center]
είμαι ένα σκιάχτρο σε γκρίζο λιβάδι

διώχνω, τρομάζω, χιλιάδες πουλιά

στέκω μονάχο πρωί μα και βράδυ

άλλη δεν ξέρω να κάνω δουλειά


κουμπιά σιδερένια μου έχουν για μάτια

και μια χαρακιά στο σακάκι ψηλά

άχυρα έχω στα στήθη, δεμάτια

μέσα μου αίμα από ψέμα κυλά


ώσπου μια μέρα, περίεργη μέρα

ένα πουλί σε καιρό βροχερό

δίπλα πετούσε, με κόντρα αέρα

κι είχε σπασμένο το ένα φτερό


-λίγο να κάτσω στο μπράτσο σου πάνω

μέχρι η μπόρα να πάει στο καλό

αν δεν μ’ αφήσεις, εδώ, θα πεθάνω

άσε με φίλε, σε παρακαλώ-


κι έτσι, μαζί, κρατηθήκανε ώρες

κανέναν δεν είχε ποτέ αγκαλιά

του μίλαγε γι’ άλλες παράξενες χώρες

και του ‘πε για τόσα ταξίδια παλιά….





….φλόγα που βγάζει! για δες τα κουρέλια

φουντώσαν σαν να ‘ταν αρχαίοι δαυλοί

άχρηστο σκιάχτρο! και βάλαν τα γέλια

τ΄ αγόρια, που καίγαν το Μάη στην αυλή


άκουσες κάποιον να κρώζει θλιμμένα?

κοίτα στις στάχτες! πετά ένα πουλί

κάποιον γυρεύει με μάτια ασημένια

και μια χαραγμένη στο στήθος ουλή…
[/align][/B][/I][/color][/font]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-03-2013