Φεγγάρια

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Χιλιάδες χρόνια τώρα, περιμένουμε την επόμενη πανσέληνο..!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φεγγάρια

Φεγγάρια κόκκινα στο φως
σαν άρωμα που σβήνει
και πίσω του αφήνει
μια αίσθηση ενοχής...
Κάθε βραδιά τα τραγουδώ
στα όρια του θανάτου
καθώς κοιτάζω κάτω,
στον πάτο της ψυχής…
Είναι τσιγάρο πρωινό,
καπνός που ξεχειλίζει
και την ψυχή ζαλίζει,
η θύμηση του χθες
και τα φεγγάρια μου μιλούν
για όσα με φοβίζουν
-με δένουν σαν μ’ αγγίζουν
του νου οι πειρατές…
Με ισορροπία σε σκοινί
μου μοιάζει τούτη η αλήθεια
κι απ’ την φωνή στα στήθια
ζητάω να ξεχυθεί…
Να με λυτρώσει, κι ας καώ
σε τούτη τη στιγμή μου,
πηγούλα της ερήμου
στα χείλη μου να ‘ ρθει…
Μα δωσ’ μου φως ν’ αναστηθώ
και σώμα να φιλήσω
κι ας σε φωνάζει πίσω
η κρύα ερημιά...
Η πιο ακριβή ανταμοιβή
σ’ αυτήν την ερωμένη,
να ξέρεις, πάντα μένει
η δίψα στα κορμιά…

Αγάπη, 1994

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-03-2013