Δική μου πόλη, Αθήνα

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι αν γεννηθήκαμε άνθρωποι και τί μ'αυτό;
δεν μπόρεσε τούτος ο κόσμος τελικά να μας σηκώσει,
μήτε να μας φτάσει..εμάς και την "πρόοδό" μας..
ήταν που είχαμε ψηλά μονίμως και κεφάλια;
που βάλαμε στόχο ο ένας τον άλλο;
που γκρεμίσαμε όνειρα και χτίσαμε πολυκατοικίες;
ή μήπως φταίει ο ουρανός που όλο και χαμηλώνει,
τα σύννεφα που γκρίζεψαν δίπλα σ'έναν χαλασμένο ήλιο που ξεχνάει να βγει;
Κι εκείνοι -οι μικροί της παρέας-
που δε χόρτασαν ήλιο και ουρανό
που δε χόρτασαν χαμόγελο
χορταίνουν τώρα τσιμέντο..
δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω..τσιμέντο..
και μόνο κάτι τρύπες ουρανού να κρύψουν την ελπίδα τους
όσοι έχουν ακόμα,
οι υπόλοιποι -με τσιμεντένια διάθεση- απλώς επιβιώνουν
και ακόμα όταν ο ήλιος θυμάται να βγει..εκείνοι ξεχνούν να τον κοιτάξουν
Αέρα, καυσαέριο και όνειρα γλυκά
δική μου πόλη, Αθήνα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2013