Μονόλογοι. Σταγονα Του Ερωτα

Δημιουργός: φραγκοσυριανος, Βαγγέλης Βουτσίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μονόλογοι. ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Η άνοιξη ξεπρόβαλε
μαζί μ' αυτή κι εσύ
σαν τον ανθό της πασχαλιάς
της μελωμένης μυρωδιάς
καρδούλα μου χρυσή...
Και πως μπορώ ν' αντισταθώ
στο βλέμμα σου το ζωηρό
πως να πλαγιάσω μόνος
που με σκορπά ο πόνος...
Για μια στιγμή θα γίνω εγώ
σταγόνα στον ωκεανό
για να με ταξιδέψει
μερόνυχτα ολόκληρα
με την δική σου σκέψη...
Δελφίνια να χορεύουνε
αστέρια να κεντάνε
πέπλο αραχνοΰφαντο
με πέρλες και φεγγάρια
μικρά και φωτεινά
για να σου τραγουδάνε...
Τον έρωτα το τρυφερό
ντυμένο στο κορμί σου
και μ' ένα πέταγμα απαλό
να παίρνω το φιλί σου...
Μην κλείσεις το παράθυρο
μην σβήσεις το λυχνάρι
γιατί θα έχουμε χορό
την νύχτα αυτή εσύ κι εγώ
κι όλα θα έχουν χάρη...
Και πριν χαράξει η αυγή
πριν τ' αστεράκι να χαθεί
το πιο μικρό απ' όλα
σταγόνα εγώ θα' χω γενεί
στο τζάμι να κυλήσω
τ' αγέρι να με πάρει
και ύστερα ας σβήσω
πάνω στο κύμα του γιαλού
με την ανάμνηση του νου
πως νιώσαμε το πάθος
σ' ονειρεμένο βάθος...

Κι αν η σταγόνα δεν μιλά
δροσίζει την ψυχή σου
δίνει ζωή απέραντη
και αύρα στην μορφή σου...
Βαγγέλη Βουτσίνου...
1-4-2013

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2013