Άπνοια παντού

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Ήσουν ποτάμι που θα με πλημμύριζε
το σύννεφο στην πιο ψηλή κορφή μου
αμάραντο λουλούδι, κι αν δεν μύριζε,
τα άνθη του μιλούσαν στην αφή μου.

Ήσουν νησί στου νου τα μεσοπέλαγα
γεφύρι στης ζωής μου την πορεία
εμένα και το χρόνο θα ξεγέλαγα
μα ο Πάρης σου βρισκότανε στην Τροία.

[B]Τώρα η στεριά σου χάθηκε στην πλημμυρίδα
μόνο τους φάρους εντοπίζω μες τους χάρτες
άπνοια παντού, γι αυτό θα μείνω στην Αυλίδα
να θυσιάσω τις αγάπες μου τις σκάρτες.[/B]

Τι κι αν ταξίδεψα πολύ για να σε βρω
και νόμισα πως βρήκα μια Ιθάκη
κρατούσα μόνο έναν έρωτα αβρό
στα χέρια σου ήταν ένα παιχνιδάκι.

Είν' όλα ψέματα! μια μέρα θα το δεις
οι έρωτες, οι αγάπες: παραμύθια!
η αγωνία μιας παλλόμενης χορδής
η μόνη αλήθεια! ο πόνος μεσ΄τα στήθια.

[B]Τώρα η στεριά σου χάθηκε στην πλημμυρίδα
μόνο τους φάρους εντοπίζω μες τους χάρτες
άπνοια παντού, γι αυτό θα μείνω στην Αυλίδα
να θυσιάσω τις αγάπες μου τις σκάρτες.[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2013