Ζυμώνω αυτο το δάκρυ

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σηκώνει ένα φορτίο η νέα ζωή ,μα περνά
τη νυχτερίδα που μες στη ψυχή μου τριγυρνά
παραμερίζω στις πέτρες και τα βάτα
και την ακολουθώ,σήκω ψυχή μου περπάτα

Με γιούχα με σφυρίγματα και κνούτο
φτάνουν τα μεγάλα ονείρατα τα μυστικά τα ρίγη
Στου κόσμου το πανηγύρι τούτο
το ξεφάντωμα σα γαρούφαλλο ανοίγει,
ας ριχτούμε μες στη μεγάλη αγκαλιά
κι ας συνεχίσουμε μ'ανεμελιά

Κι αν με σφάζουν τα μαχαίρια των λαχτάρω
δεν φοβήθηκα δεν γύρεψα το χάρο
στο νού μου φώς στο βήμα μου μια στράτα
σεργιάνι μες στα βέλη τα κροκάτα

Αμέτρητες με φωνάζουν φωνές μακρυνές
απο χρώματα αγάπης με κτυπούν σταλαγματιές
εκείνες που δεν ξέρουν ξόρκια και γητιές
που τύλίγουν το κορμί μου μην το βρούν λαβωματιές

Ζυμώνω αυτο το δάκρυ
στου πανικού μου το φαρμάκι
μη φυτρώσουν σ'αυτή την άκρη
όσα έζησα ράκη

Γυαλίζει η όψη μου φρικτή
δίχως μορφή και σχήμα
με σάρωσε το μαύρο κύμα
σαν ήπια το πρόστυχο κρασί

Ομως εσύ που πλάι μου περπατάς
ευθεία πορεία ,δίχως παγίδες
σημαδεύεις και περνάς
και σπάζεις καταιγίδες

Δεν χούφτιασα τη μοίρα απ'το σωρό
δεν μάζεψα τυφλός οτι ήβρα χάμου
σ'αντάμωσα στα λίγα ονείρατά μου
μες στο δάσος της ζωής μου το χλωρό

Όχι δεν είσαι ψέμα
ανάστημα ακέριο στα μέτρα του ανθρώπου
με θέση και θέμα
θρύλος και μύθος του δικού σου του τόπου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2013