Η άμμος

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν ήχος που ποτέ δε θα σωπάσει,
περνάν τα όνειρα και απλώνονται στο νου σου,
σαν κύμα αφρίζουνε και πλένουν τη ψυχή σου,
κι έτρεμες με το αλάτι πάνω στο κορμί σου.

Γυμνός περπάταγα κι εγώ, πάνω στους βράχους,
με το καιρό, με τη καρδιά γίνονταν ένα,
το αίμα απλώνονταν και έπαιρνε το ρεύμα,
ο αέρας μ΄έσπρωχνε με βία προς τα σε σένα.

Σε βρήκα να κοιμάσαι ξεχασμένη,
η άμμος κάλυπτε το ανάγλυφο κορμί σου,
έφερνε ο άνεμος τον ήχο απ' το φιλί σου,
σε σκέπαζε με κόκκους της ρευστής ζωής μου.

Ξημέρωσε και ξύπνησες μαζί μου,
με άμμο ακούμπησες τα χείλη στα δικά μου,
είπες θα δώσω σχήμα στη καρδία σου,
και έσταζε γυαλί απ τα φιλιά σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2013