Νινευή

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν όλα δείχνανε νορμάλ,
ζούσε το εγώ σε χαλιφάτο.
Σ' έπινα γιαβρί μου μ' άσπρο πάτο
κι ένιωθα ο Ασουρμπανιμπάλ.
Συντριβάνια κήπους και αψίδες,
γέμιζε η αρχαία Νινευή,
τότε, που σε ειδικό φιλί,
πρώτευες μεσ' στις θεραπαινίδες.



Νέα έπη για τον Γκιλγκαμές,
πάνω στου πηλού τις πινακίδες,
με κιθαρωδούς και αυλητρίδες,
γράφαν οι δικές σου οιμωγές.
Τότε, που 'μουν σαχ των Ασσυρίων,
φόραγα ιμάτιο λευκό
κι έσπευδα να πάρω καθαρμό,
στον Ευφράτη των βαρθολινείων.



Πάει πια ο Ασουρμπανιμπάλ!
Θάφτηκε κι η Νινευή στη σκόνη.
Πίνω τώρα μόνος στο μπαλκόνι
κι όλα γύρω φαίνονται μπανάλ.
Ε ρε στη φιάλη του ουίσκυ,
να 'σουν ένα τζίνι θηλυκό,
να πετιέσαι όταν σε καλώ,
σα λαφροντυμένη οδαλίσκη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-05-2013