Ο Χρόνος

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ο Χρόνος</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ο Χρόνος</b><p>Δημιουργός: Ευανθία, <i>Ευανθία Κόμνου</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ο Χρόνος<br />
<br />
Άραγε πόσο ζούμε;<br />
Φτάνει μια στιγμή που ο καθένας από εμάς αναρωτιέται ξαφνιασμένος.<br />
Πότε έφτασα τριάντα;Κι ύστερα πότε έφτασα σαράντα;Κι ύστερα πότε<br />
έφτασα εξήντα;<br />
Πόσο γρήγορα περνάν τα χρόνια σα νερό!<br />
Θεέ μου! Πόσο κοντά στο θάνατο είμαι πια!<br />
Κι ύστερα καταλαβαίνει πως ζει μονάχα μια στιγμή, τη στιγμή που πεθαίνει!<br />
<br />
Που πήγε όλος αυτός ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου να ζήσω;<br />
Τον έζησα;Γιατί πια δεν υπάρχει. Οι μνήμες λένε πως τον έζησα.<br />
Ο χρόνος άραγε τρέχει και εγώ τρέχω μαζί του προς τον θάνατο ή δεν υπάρχει<br />
χρόνος;<br />
<br />
Ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει χρόνος. Τότε τι υπάρχει;<br />
Σίγουρα υπάρχει χώρος.<br />
Υπάρχουν όλα στο χώρο ακόμα και οι απειροελάχιστες μεταβολές του. <br />
Μόνο που δεν τα βλέπουμε όλα μαζί αλλά με κάποια σειρά.<br />
Δεν τα βλέπουμε όλα μαζί γιατί προφανώς δεν μπορούμε, ίσως λόγω της φυσικής<br />
μας κατασκευής, ίσως λόγω εκείνου του πρωπατορικού αμαρτήματος.<br />
Κάποιος λόγος υπάρχει σίγουρα που το σύμπαν, μάς αρνήται να αποκαλυφθεί σε όλη<br />
του τη μεγαλοπρέπεια.<br />
<br />
Έτσι βλέπουμε τα πράγματα και ταυτόχρονα αισθανόμαστε αυτό που δε βλέπουμε, <br />
με τη σειρά που εμείς ορίζουμε. Μέσα από τις προσωπικές μας επιλογές και τους<br />
αποκλεισμούς που επιβάλλουμε στα πράγματα .<br />
Βλέπουμε μέρος του είναι , κομμάτι του οποίου είμαστε να ξεπροβάλλει μπροστά <br />
στα μάτια μας, σαν άνθρωποι, ζωές,χαρές, λύπες,μνήμες.<br />
<br />
Οι φυσικοί κάποτε θα βρουν τον τρόπο να εξηγήσουν στην ανθρωπότητα τι είναι αυτό<br />
που ζούμε και που πάει αυτή η ενέργεια όταν οι άλλοι νομίζουν πως δε ζούμε πια.<br />
Αυτή η ενέργεια που υπάρχει στον καθένα δε χάνεται μετά από αυτό που ονομάζουμε ζωή.<br />
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο!<br />
<br />
Ίσως τελικά να είμαστε όλοι γνωστοί, και κάτι παραπάνω από απλοί γνωστοί με τον ένα<br />
ή τον άλλο τρόπο, μόνο που δεν το θυμώμαστε ή επιλέγουμε να μη το θυμώμαστε!<br />
Αλλά τι νόημα θα είχε αν το θυμώμαστε. Δε θα είχε γούστο!<br />
Δε θα μπορούσε κανείς να ανακαλύψει όλες τις κρυφές πλευρές του άλλου. Να τον δει στην<br />
ολότητά του. Και το να πει κανείς πως ξέρει τον άλλο είναι ένα τεράστιο ψέμα που το λέμε<br />
στους εαυτούς μας για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε το άγνωστο.<br />
Στην ουσία μαθαίνουμε τον άλλο δεν τον ξέρουμε. Εδώ καλά-καλά δεν ξέρουμε τον ίδιο μας τον<br />
εαυτό.<br />
<br />
Δε θα είχε γούστο λοιπόν αν θυμώμασταν!Δε θα υπήρχε η προοπτική της ψεύτικης συνέχειας, η έξαψη <br />
της ανακάλυψης, ο ασυγκράτητος ενθουσιασμός, ο έρωτας. Θα ήταν όλα τόσο γνωστά και τόσο βαρετά!<br />
Κι αν όπως λέει ένας φίλος ο χρόνος είναι η μόνη σταθερά, εγώ λέω πως είναι η μοναδική μας<br />
ψευδαίσθηση γιατί ποτέ δεν υπήρξε!<br />
Είναι ένα τέχνασμα απλά!<br />
<br />
Τελικά αν κανείς αφαιρέσει το χρόνο από τις ζωές μας θα διαπιστώσει έκπληκτος πως,<br />
υπάρχω εγώ και υπάρχουμε όλοι και το μόνο που δεν υπάρχει είναι ο χρόνος να δεις πως υπάρχει και ο άλλος!<br />
Μπορεί ο καθένας να έχει ότι επιθυμεί, αρκεί να στρέψει την προσοχή του πάνω του. Αρκεί να το<br />
επιθυμήσει να το ζητήσει και να το δει. Τόσο απλά.<br />
Όταν θες κάτι δε σκέφτεσαι το χρόνο αλλά αυτό που θες.<br />
Όταν υπάρχει ένας άνθρωπος θα υπάρχει πάντα γιατί απλά έζησε, γιατί απλά υπάρχει αφού δε δίναται να υπήρξε ή να υπάρξει!<br />
Αφού δεν υπάρχει χρόνος, απλά ο άνθρωπος υπάρχει.<br />
Εδώ είναι κι ας μην τον βλέπουμε αλλά ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι μπορούμε να τον αισθανθούμε έστω κι αν είναι εκτός <br />
χρόνου!<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2013</td><td valign=top></td></table><br />