Νηρηϊδαλώνια

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν ήσουνα της ηδονής η τράπεζα,
μ' ακόμη σου χρωστάει πανωτόκια,
ο νους, που λημεριάζει στ' ακρογιάλια σου
και σέρνεται στα βότσαλα, σαν φώκια.

Ο βαθειά εντός μου, τροβαδούρος δαίμων,
βέρος λακεδαίμων
στη καταγωγή,
κόρδακα χορεύει
και γυμνός οδεύει
στα Νηρηιδαλώνια σου
και ψάχνει να σε βρει.

Στα κρίνα, τ΄αλμυρίκια και τα κρίταμα,
που νότιζε η ασθμαίνουσα ανάσα
σαν κέρναγες το κώνειο στο χάροντα,
διαλυμένο σε υγρή ποτάσα.



Ποια Νηρηίδα θρέφει το κοράλι σου,
μ' ωοτοκίνη και οιστραδιόλη,
για να 'σαι μεσ' στου πόθου τ' Αρχιπέλαγο,
η μόνη παραδείσια ατόλη :

Ο βαθειά εντός μου, τροβαδούρος δαίμων,
βέρος λακεδαίμων
στη καταγωγή,
κόρδακα χορεύει
και γυμνός οδεύει,
στα Νηρηιδαλώνια σου
για να παρατηρεί.

Τα τέσσερα φεγγάρια σου που κάλυψε
η κωνοφόρα μνήμη με ρητίνη,
σα κεχριμπάρια να μου στροβιλίζονται,
στη δίνη που γοργά με καταπίνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2013