Moιάζεις με έρημο που διώχνει το νερό

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα στιχοοικογένεια ! - ε -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μην μου μιλάς όταν οι λέξεις σου πονούν
Και δεν αντέχει το χαρτί να τις βαστάξει
Μην με κοιτάς όταν τα μάτια σου θρηνούν
Κι από το δάκρυ το κορμί έχει πλαντάξει...

Μην με αγγίζεις σαν τα χέρια σου ριγούν
Και η καρδιά σου σαν γυαλί έχει ραγίσει
Μην μ' αγκαλιάζεις σαν το κύμα του γυαλού
Που κάποια θάλασσα βαθιά έχει μισήσει...

Μην μ' αγαπάς σαν κάποιο σύννεφο βαρύ
Που τη βροχή του θέλει μόνο να αδειάσει
Μην με φιλάς σαν η ψυχή σου δεν μπορεί
Μέχρι τα χείλη σου ν' ανέβει να με φτάσει...

Μην με αφήνεις σαν τ' απόδημα πουλιά
Που τους κοπήκαν τα φτερά προτού γυρίσουν
Μην μου σκοτώνεις την ελπίδα.. τη χαρά
Που κάποιο όνειρο παλεύουν ν' αναστήσουν...

Μην μου στερείς όσα με έμαθες να ζω
Μίαν επίπλαστη γαλήνη μην μου τάζεις
Μην με χαρίζεις σ' έναν έρωτα πεζό
Για δεν αντέχω δίχως πόνο να με σφάζεις...

Μην μου χαράζεις ένα μέλλον φθονερό
Για δεν βαδίζω σ' ένα δρόμο δίχως χρώμα
Μοιάζεις με έρημο που διώχνει το νερό
Αλλά δεν δίψασες αγάπη μου ακόμα...



16-1-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2013