μια γεύση από θάνατο

Δημιουργός: Timeless^, Χριστίνα

3 και σαλπάρουμε~

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center] [I]σκόρπιες ελπίδες σαν τα πέταλα ανεμώνης
σε πάτωμα από κρύσταλλο, να κείτονται νεκρές
να τις μαζέψεις προσπαθείς, πολλές φορές
μ'απ'τα συντρίμμια πάντοτε τα χέρια σου ματώνεις

ένα τραγούδι, πένθιμο ακούγεται απ'το βάθος
θυμίζει όνειρα ζωής που κάνουν τα παιδιά
κι'η Λήθη, μελαγχολική προβάλλει απ'τα σκαλιά
σε καρτερεί και σου ρουφά κάθε σταγόνα πάθος

ασπρόμαυρα τετράγωνα, σαν μια παρτίδα σκάκι
κι'εσύ ο αβοήθητος στρατιώτης στο ταμπλό
μόνο ένα βήμα τη φορά, κι'αυτό πάντα δειλό
κρύβεις την τόση γύμνια σου κάτω απ'το σακάκι

οι σκέψεις σου ανύπαρκτες, σα να 'χουνε παγώσει
τα λόγια που δε σ'άγγιξαν ούτε για μια στιγμή
και τώρα σε στοιχειώσανε - αιώνια πληγή
να αισθάνεσαι χίλιες φορές ό,τι δεν είχες νιώσει

ο ουρανός κατάμαυρος, σαν να 'σβησαν τα άστρα
χάθηκε ο Ωρίωνας και ο σταυρός του νότου
στα σύννεφα σου πνίγεσαι και στη βουή του κρότου
που σε καλούν αερικά φορώντας πέπλα άσπρα

όλα τα φώτα χάθηκαν, σκοτάδι σε κυκλώνει
κι'αρχίζεις να σηκώνεσαι ψηλά στον ουρανό
κι'όπως κοιτάς από μακριά το σώμα σου νεκρό
νιώθεις μια τέτοια ενοχή, που πάλι σε σκοτώνει.[/align][/I]

14.5.13

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2013