Βαλς

Δημιουργός: Γιώργος Παν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μη με ρωτάς που βρισκόμαστε
Δεν υπάρχει χρόνος
Κάποιοι λένε πως πεθαίνουμε
και άλλοι πως πρέπει να ξυπνήσουμε
Δε με νοιάζει ο θάνατος
ούτε η ζωή. Δε θυμάμαι τίποτα
Ρώτα με ό,τι θες. Θύμισέ μου
την εποχή που ήμασταν γέροι.
Πόσο απότομα γίναμε παιδιά.
Φροντίσαμε να τα βάψουμε όλα λευκά
Τα διάφανα τζάμια δεν υπάρχουν πια
ούτε οι καθρέφτες. Τους σπάσαμε όλους.
Ο χορός μας μετατράπηκε σε πορεία.
Κατεβήκαμε με ορμή. Πήραμε χαρτί
και στυλό για να μη σβήσει το ενθύμιο.
Το κλείσαμε στο παλιό συρτάρι
και από τότε κάθε φορά που μυρίζουμε μελάνι χαμογελάμε.
Αφηνόμαστε στο φως και αυτό μας βάζει σε τροχιά
γύρω από τον εαυτό μας.
Μετά από όλον αυτό το μοναχικό καιρό,
θελήσαμε να δουλέψουμε.
Νοσταλγήσαμε ακόμη και τους 4 τοίχους.
Πόσο ζήλο μας πότισαν αυτοί οι τοίχοι...
Κρεμάσαμε πάνω τους πανιά που δεν κατέβηκαν ποτέ.
Φύγαμε και αφήσαμε τα πάντα πίσω.
Όταν πέσουν οι τοίχοι και σαπίσουν τα πανιά,
έλα μαζί μου μια βόλτα...
Θα ανοίξουμε μια τρύπα στον ορίζοντα
και θα βάλουμε καινούρια πορεία προς τα κει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2013