Aηγιώργισσα

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις κόγχες του κρανίου μου, αργά μα σταθερά,
οι μνήμες από σένα, οι χαλκέντερες,
με τα πινέλλα, πάνω στον ασβέστινο καμβά,
σε αγιογραφούν με αυγοτέμπερες.
Σε φτιάχνουν, με χαμόγελο Τζοκόντιο,
αγέρωχη, σε άτι να ιππεύεις
κι εμένανε, σα δράκο που ακόντιο,
του μπήγεις στη καρδιά και τον φονεύεις.


Ελέησον μικρή μου Αηγιώργισσα !
Σε πίκρανα πολύ,
μα μετανόησα.
Σταμάτα πια σε κρύπτες και σε κόγχες,
σα δράκοντα να με κοιτάς
και άσπλαχνα να με τρυπάς
με πύρινες ρομφαίες
και με λόγχες !


Απ την οστεοπόρωση τη χρόνια, μπορεί,
να πέφτουνε συχνά τα επιχρίσματα,
στο τέμπλο όμως έχουνε βαθειά εμποτισθεί
με ενδορφίνες, όλα τα εικονίσματα.
Οι νεοκώρες μνήμες με θυμιάματα,
νυχθημερόν γυρνούν και λιβανίζουν
και στη γιορτή σου, ναι, απ' τα χαράματα
ξυπνάνε και με άνθη σε στολίζουν !


Ελέησον μικρή μου Αηγιώργισσα !
Σε πίκρανα πολύ,
μα μετανόησα.
Ελέησον ! Δε θέλω πια σε κόγχες
του νου μου να με κυνηγάς
και άσπλαχνα να με τρυπάς
με πύρινες ρομφαίες
και με λόγχες !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-05-2013