Στης νύχτας την καταπακτή

Δημιουργός: Ειρήνη.Δ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με έναν φόβο πειρατή,
μόλις ο ήλιος γέρνει,
στης νύχτας την καταπακτή
πέφτουμε αγκαλιασμένοι.
-
Μέσα στην περιδίνηση
στη μέγγενη του τρόμου,
κανείς δεν παίρνει είδηση
αν πνίγει το λαιμό μου.
-
Τα λάθη μου ασήκωτα
στης ζυγαριάς το τάσι.
Δεν απομένει τίποτα
χωρίς να με δικάσει.
-
Στην ολονύχτια σκλαβιά
καρφιά μες την παλάμη.
Τα κόκκινα δείχνουν μαβιά
τα γκρίζα ένα κατράμι
-
Η τρίχα γίνεται τριχιά
και η τριχιά μια τρίχα.
Παραμορφώνουν τα στοιχειά
ό τι έχω κι ό τι είχα.
-
Τα διαβατά αδιάβατα,
βουνά είναι οι λόφοι,
οι αμυχές μου τραύματα
με δίχως γιατροσόφι.
-
Σε ό τι ανισόρροπο
απέναντι κι αγνάντια
και στο δικό μου πρόσωπο
του κόσμου η κατάντια.
Ε.Δ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-05-2013