μη μείνει απ' αυτούς κανείς

Δημιουργός: kantadoros, Ο Ντέλης που δε μιλά ποτέ

Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο. Α. Παναγούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]
[color=#003300]ἀνάγκης θυγατρὸς κόρης Λαχέσεως λόγος.
Ψυχαὶ ἐφήμεροι, ἀρχὴ ἄλλης περιόδου θνητοῦ γένους θανατηφόρου.
οὐχ ὑμᾶς δαίμων λήξεται, ἀλλ᾽ ὑμεῖς δαίμονα αἱρήσεσθε.
πρῶτος δ᾽ ὁ λαχὼν πρῶτος αἱρείσθω βίον ᾧ συνέσται ἐξ ἀνάγκης.
ἀρετὴ δὲ ἀδέσποτον, ἣν τιμῶν καὶ ἀτιμάζων πλέον καὶ ἔλαττον αὐτῆς ἕκαστος ἕξει.
αἰτία ἑλομένου: θεὸς ἀναίτιος.[/color][/I] (Πλάτων - Πολιτεία)

[B][color=#000000]Μη μείνει απ' αυτούς κανείς[/color][/B]

[color=#330033]Τα λόγια που κοιμίσαμε βαθιά
το λάβαρο που ξέσχισ' ο αέρας
ψες βράδυ μου στοιχειώσαν τη νυχτιά
κι αντίστροφα μετρά το φως της μέρας.

Μετρά για τις αλύτρωτες ψυχές
για κείνους που θα λείπουνε το δείλι
μετρά θεριά, φονιάδες και ληστές
και τα σημάδια π' άφησαν οι ήλοι.

Τσιμέντινοι χρωστούμενοι ναοί
μ' εικόνες απομείναν τις οθόνες
σκυφτοί προσκυνητάδες και τυφλοί
κρυμμένοι καρτερούν τις λεγεώνες.

Σε βρώμικα μικρόφων' αλυχτούν
πρίγκιπες νόθοι, γόνοι βρικολάκων
στου τρόμου μας την έκσταση, χιμούν
στις πλάτες καιροσκόπων και κολάκων.

Μα βγαίνουνε τις νύχτες σαν κι αυτή
γυμνοί πολεμιστές σκελετωμένοι
τη Λάχεση μας δείχνουν σιωπηλή
π' αρχόντους κι υπηρέτες περιμένει.

Εκείνοι π' απομείναν στα στενά
ορθώθηκαν αντίκρυ σε μυριάδες
κι εμείς στου Εφιάλτη τη σκιά
ξορκίζουμε του φόβου συμπληγάδες.

Εμείς που τάχ' αντρειεύαν οι πληγές
στο στρώμα μας κοιμίζουμε τον τρέσα
στις Πλαταιές στερέψαν οι πηγές
και το γυαλί μας σφίγγει σε μια πρέσα.

Κι εκείνος που έχει φύγει σαν πουλί
τα λόγια τα φαντάσματα φωνάζει
ποιων ρήματα ξεχάσατε δειλοί
ποιος ξέδοντος καθρέφτης σας τρομάζει.

Τους τάφους προσπερνάμε βιαστικοί
ζητώντας κάποιο θαύμα να τους κρύψει
μα τι κι αν ζούμε, ζούμε σαν νεκροί
κι ούτ' ένας απ' “αυτούς” δεν έχει λείψει.[/color]

[color=#000000]Ζ.Κ.[/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2013