άφησε μου μία μικρη διέξοδο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>άφησε μου μία μικρη διέξοδο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>άφησε μου μία μικρη διέξοδο</b><p>Δημιουργός: flwredia<p><i> κάτι από τα πολύ παλιά μου , μη αναρτισμένο  ξανα </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>άφησε μου μια μικρή διέξοδο...μια πικρή σκιά στην αποθήκη του μυαλού μου για να χω να μετρώ τα δάχτυλα μου...<br />
πόσες φορές ευχήθηκα  ο πλανήτης να πάψει να γυρνά...με ζάλιζε η γρήγορη ροή του χρόνου...τα άστρα που κάθε και κάθε βράδυ <br />
έφεγγαν και μου τραγουδούσαν κάτι από τη ζωή των άλλων<br />
μα να ξερά τι με περίμενε μετά από αυτή την υβρη..δεν είναι ο αέρας που φυσά και με ενοχλεί...<br />
είναι ο πόλεμος που μου κήρυξε ο χρόνος<br />
με κυνηγάει και με σέρνει..με έκανε να λατρέψω τις στιγμές του και να καταραστώ τις μερες που μου παίρνει μεσα στην αυταπάτη και την κατάντια...<br />
δε με αναγνωριζω<br />
θελω να κρυφτω και να ψαξω να βρω τη χαμένη μου Ατλαντίδα....την αδαμάντινη του οψη που μεσα στο μυαλο μου εχει στοιχειώσει και εχει ισόβια ποινη...<br />
ξαφνικα θυμηθηκα μια φωτγραφια του πως ειχα καπου πεταμένη στο συρτάρι μου..καπου σε ενα κιτρινο φακελο να κανει διακοπες εδω και καποιουσ μηνες...απο τοτε που πηρα την μεγαλη αποφσαση<br />
ανοιγω...ξεφυλλίζω κατι κομματια χαρτιου που ειχαν ημερομηνία έτους περσινη και βαστω με δεος τη φωτγραφια....ποση δυναμη μπορει να εχει μια τετοια βουβή και στασιμη στιγμη του χρονου....και ποση τολμη δειχνω μπροστα της....λες και το κανω εκούσια...λες και ξερω το επομενο λεπτο τη ληθη που θα ακολουθήσει...λες και ειμαι ανθρωπος ανοητος που τον πονο αναζητα και τη λεηλασια της ψυχης προσμενει απο στιγμη σε στιγμη απο λεξη σε λεξη...ποσο αλλοιωμενος ανθρωπος και απαιδευτος ποσο εξω απο την πορεια προς το αγαθο του Πλάτωνα βρίσκεται...πέρα απο τα ορια του μυαλού...φτάσε και πέρα απο αυτά που θεωρούσες μέχρι χτες ικανά...μέχρι το αυριο και το επώμενο μέχρι το  επειτα και το ακόλουθο...μέχρι ο μέλλον να γινει παρελθον...να το προσπερνάς και το το διαβαίνεις παράλληλα<br />
άραγε πωσ να νιωθει..πως να νικαει το χρονο.. και τι να διαβάζει...<br />
σε καποιο χαρτι που ισως λεπτοκαρια θα μυριζει...προχειρα λεξεις νεκρα τις στοιβάζω , για να παρελάσουν μπροστα σε αυτο το κειμενο...στο ζευγαρι των ματιών σου.......<br />
χαιρετίσματα σου στελνω μα ο άνεμος τα παίρνει.....<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2013</td><td valign=top></td></table><br />