Ανθρωποι

Δημιουργός: athos.ioannou@gmail.com

Αυτο το ποιημα γραφτηκε πριν τρια χρονια, οταν ανακοινωσα σε φιλους και γνωστους πως πασχω απο καρκινο ...και καταλαβα οτι σιγα σιγα εμενα μονος!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

νοιωθω μια πικρα στην καρδια....μια αηδια
γυρω μου ανθρωποι πολλοι...μια κομμωδια
ψευτικα γελια και φιλια....υποκρισια
χερια που ανοιγουν γι αγγαλιες....κρυβουν κακια

ματια που δεν κοιτουν ψηλα...μονο στο χωμα
χαμογελα χωρις χροια...κανενα χρωμα
νοιωθω μια πικρα στην καρδια....γιατι ειμαι μονος
γυρω μου φιλοι και γνωστοι...θεε μου τι πονος

πονος ποθ σκιζει την καρδια...και την ματωνει
ξιφος που ανθρωπος κρατα...και το καρφωνει
κι εγω μοναχα να κοιτω....χωρις να βλεπω
γυρισ το μεσα στην πληγη....μονο προτρεπω

κλεινω τα ματια για να δω...πιο καθαρα
νοιωθω το ξιφοε να τρυπα...και να τρυπα
πιστεψα πως τυφλωθηκα...οτι δεν ειδα
μα στ αλλο χερι κραταγε....και μια λεπιδα

χαρισε θανατο αδελφε...χαμογελαω
ειναι το τελος κι η αρχη...παραμιλαω....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-06-2013