Υπόλοιπο

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...υπάρχουν επιθυμίες να επιστρέψω, ν' αγαπήσω, να μη φύγω ξανά, κι υπάρχουν επιθυμίες να πεθάνω, χτυπημένος από δύο αντίθετα νερά που ποτέ δε θα ενωθούν...(Κ.Β.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υπόλοιπο


Έχω ένα υπόλοιπο φωνής στον ουρανίσκο
Στα μάτια απόσταξε μου αλύτρωτες σταγόνες
Νά ‘χα μονάχα μια στιγμή απ’ τους αιώνες
Και των χειλιών σου το ξενιτεμένο ρίσκο
Νά ‘χα εκείνη τη φορά
Που ο ένας καιρός δεν τη χωρά
Πιο λίγα γράμματα και πιο πολλές εικόνες


Να μπω στην πιο καυτή σκιά
Με μια μονάχα μολυβιά
Κι απ’ τις ευχές την πιο αβάσταχτη να κλέψω
Κι όταν ο ήλιος θα αλυχτά
Με χτυποκάρδια αντικρυστά
Να πω το ξόρκι που κρατά το κρίμα απ’ έξω


Έχω ένα υπόλοιπο φωνής ξεκουρδισμένο
Σαν τα νερά που ακολουθάει το φεγγάρια
Πριν να ξεχάσω να μιλώ ρίξε τα ζάρια
Και κέρδισέ με όσο ακόμα ανασαίνω
Κι ίσως χωρέσω απ’ την αρχή
Γη κι ουρανό σ’ ένα χαρτί
Κάπου στη μέση χρόνια τώρα περιμένω


Κι όταν τραγούδι θα γενώ
Ένα φιλί εσπερινό
Θα φέρω απέναντι στης μέρας το καλύβι
Κι όλα της γης τα μυστικά
Θα μουτζουρώσω εκεί ψηλά
Με την πολύχρωμη κραυγή μου για μολύβι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2013