Αναδρομες

Δημιουργός: artemis dimitriou, Μαριλένα

June 12th /2013 Kallithea

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Πάνε κάποια χρόνια πίσω…
Στεκόσουν σχεδόν άπρακτος μπροστά μου,
η ματιά σου φάνταζε τόσο ερημική
θυμίζοντας μου έντονα την έρημο Kalahari.
Δεν σε «ήξερα» τότε,
μα η ψυχή μαθές, η όψη, η οσμή σου,
με τύλιγαν μ’ ένα αραχνοΰφαντο πέπλο
τόσο οικείο
και μια ανεξήγητη προσμονή
να βρεθώ «ξανά» στην αγκαλιά σου,
σαν σε μια όαση στη μέση της ερήμου,
έχοντας έντονη την επιθυμία
να γευθώ τους εξωτικούς χυμούς
των χειλιών σου
και να εξερευνήσω
να φλογερά μονοπάτια του κορμιού σου.
Κοιτώντας σε, θυμάμαι,
Σαράντα χρόνια πριν,
εκείνο το καλαμένιο café,
στο Serra Cafema
στις όχθες του Kunene.
Namibia…
Νότιος Αφρική…
Μου κρατούσες το χέρι.
Καμία κουβέντα
δεν τολμούσε να βγει απ’ τα χείλη σου.
Στο βλέμμα σου,
μπορούσα να διακρίνω
μιαν απαράμιλλη αγάπη
που γεννιόταν εκείνη τη στιγμή μονάχα για μένα
και μια φωνή σαν να ‘ταν η δική σου,
αντηχούσε ικετευτικά στο μυαλό μου…
«Μη φύγεις»…
Ο ήλιος τσαλαβουτούσε
στα χρυσοπράσινα νερά του ποταμού
και η φωνή σου μέσα μου γινόταν
ολοένα και δυνατότερη…
«Μη φύγεις»
μα ξέραμε κι οι δυο
πως δεν μπορούσα να μείνω…
Δεν είχε φθάσει ο καιρός
για να συναντηθούμε.
Βλέπεις,
δεν είχα γεννηθεί ακόμη…
και ο καιρός πέρασε.
Και τώρα,
είμαστε και πάλι εδώ,
σαν τότε…
«Όχι αγαπημένε μου… δε θα φύγω…
Γεννήθηκα για να μείνω παντοτινά δική σου»[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-06-2013