νύξεις

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεγάλοι μαίτρ του στίχου,ποιητές
εσείς που ανεβάσατε τόσο ψηλά τον πήχυ
ωραίες και απλές ψυχές
σε σας λέω,ναι σε σάς
κι όχι σ'όποιον τύχει

Δεν με ξέρετε καλά
γιατί έλειπα καιρό
χωρίς ματιά,χωρίς μιλιά
μες στη πόλη τριγυρνούσα
με πόδι αβέβαιο κι αργό

Πείτε μου ποια σκοτεινή ορμή
έστειλε τ'όνειρο στο ρέμα
εκείνου που αδίσταχτα ομολογεί
την πλάνη κάθε μέρα
και ζεί σα σφήνα μες στο ψέμα

Πείτε μου για τον αχαιό που μάχεται στις κλεισούρες
για τα αίσχη των αρπάγων και την απονιά
πως να καεί ο φθόνος στις θολούρες
τον έθρεψε η κραιπάλη
καθώς πάλαι ποτέ ,σε δώματα ψηλά

Πήρατε το πλούσιο υλικο
πήρατε και τους δάνειους μύθους του βορρά
κι ιδού βαθύ και κόκκινο το τραγικό
εξαντλείται πλέον το δράμα
άρχει η μοίρα και η ζητιανιά

Κοιτάξτε τώρα μύστες κάτω απο τ'αστρα
στα μύχια και στ'απώτατα ψαρεύονται οι χρησμοί
μαζί με την τιάρα σωριάστηκαν τα κάστρα
βγάλανε οι ερινύες την προβιά τους
στήνουν παγίδες στο φαράγγι οι κηνυγοί

Προμάντεμα καλό που στράβωσε η κορόνα
μα όχι και το δίκοπο μαχαίρι
που έκοψε στα δύο τον καλαμιώνα
απόκομμα που αφέθηκε το ένα στο θεό του
και τ'άλλο, να περιμένει καλοκαίρι

Άδικη η ζωή κι ανάξια συμβία
στο άχ στο βάχ χλωμιάζει και υποφέρει
κι απαίτηση δεν έχει πια καμμία
πεθαίνει κι αφανίζεται
μ'αλήθεια δεν προφέρει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-06-2013